İşyeri hekimlerinin mesleksel solunum hastalıkları konusunda bilgi ve yaklaşımları

Çalışmamızın amacı işyeri hekimlerinin mesleksel solunum hastalıklarının tanı ve tedavisine yaklaşımlarını belirlemekti. Toplam 10 023 işçiden sorumlu olan 41 işyeri hekiminin mesleksel solunumsal hastalıklarına yaklaşımını değerlendiren anket formu yüz yüze görüşerek uygulandı. Çalışmaya 31 erkek (%75), 10 bayan (%25) yaş ortalaması ± SD:39.19±5.18 yıl olan işyeri hekimleri katıldı. Doktorların işyeri hekimi olarak bulundukları fabrikada ortalama çalışma süreleri ± SD:6.3±3.4 yıl idi. Çalışmaya dahil olan hekimler tekstil, mermer, kimya ve metal endüstrisi ile ilgili fabrikalarda görev yapmaktaydılar. Bir doktorun sorumlu olduğu işçi sayısının ortalaması ± SD:244.5±190.9 (50-750 işçi) idi. Anket verilerine göre 10 023 adet işçiden yılda 143 tanesine iş yeri hekimleri tarafından meslek hastalığı tanısı konulmaktaydı. Yıllık konulan meslek hastalığı prevelansı 14/1000 bulundu. Hekimlerin sadece %29.3 ü işyeri hekimliği yaptıkları süre içinde meslek hastalıkları ile ilgili bir kursa veya eğitim programına dahil olduklarını belirtmişlerdi. Solunumsal meslek hastalıkları ile karşılaştıklarını belirten işyeri hekimlerinin yüzdeleri ve bu hastalıkların tipleri sırasıyla; KOAH (%37), Astım (%12), Akut inhalasyon hasarı (%10), hipersensitivite pnömonisi (%5), bisinozis (%2) idi. Hekimlerimizin %54 ü hiç meslek hastalığı tanısı koymamıştı. Sadece %4.9 hekim Spirometri cihazı kullanmaktaydı. Hekimlerin solunumsal meslek hastalığından şüphelendiklerinde tercih ettikleri yöntemler ; aynı fabrikada çalıştığı bölümün değiştirilmesi (%58), işi bıraktırma (%37), medikal tedavi (%12). Çalışmamızdan elde ettiğimiz veriler bize işyeri hekimlerimizin mesleksel solunum hastalıkları tanı ve tedavisi konusunda yeterli bilgiye ve donanıma sahip olmadıklarını göstermektedir. İşyeri hekimlerine düzenlenecek ek mesleksel solunum hastalıkları eğitim toplantılarının, mesleki solunumsal hastalıkların tanısında ve kontrolünde yarar sağlayacağı görüşündeyiz. The aim of this study was to evaluate occupational physician's approaches to the diagnosis and treatment of occupational respiratory diseases. Forty-one occupational physicians who were responsible of a total 10,023 workers were evaluated. Questionnaires were performed via interview. Thirty-one male (75%) and 10 female (%25) physicians with a mean age ±SD: 39.19±5.18 yr were enrolled in the study. The mean employment time of the physicians at factories was ±SD:6.3±3.4 yr. The physicians were working at textile, marble, chemistry and