Doğuştan skolyozda cerrahi tedavi seçeneklerinin değerlendirilmesi

Amaç: Doğuştan skolyozlu hastalarda uyguladığımız cerrahi tedavi yöntemleri, sonuçlarıyla birlikte değerlendirildi. Çalışma planı: Doğuştan skolyozlu 41 hasta (26 kız, 15 erkek; ort. yaş 12.8) çalışmaya alndı. Hastalar, Winte r'n önerdiği şekilde sınıflandırıldı. ınfantil (n=1) ve juvenil (n=8) hastalarda transpediküler hemiepifizyodez, "egg shell" prosedürü ve anterior hemiartrodez, posterior konveks füzyon uygulandı. Adölesan (n=32) yaş grubunda, rijit eğriliği olan 15 hastada posterior in situ füzyon; orta derecede eğriliği olan sekiz hastada posterior enstrümantasyonla korreksiyon ve posterior füzyon; segmentasyon yetmezliği olan altı hastada anterior osteotominin ardından posterior enstrümantasyonla korreksiyon uygulandı. Kilitlenmemiş tam segmente hemivertebrası olan beş hastaya anterior-posterior hemivertebrektominin ardından anterior veya posterior enstrümantasyon uygulandı. Ortalama izlem süresi 51.8 ay (dağılım 26-132 ay) idi. Sonuçlar: On dört hastada (%34.2) formasyon yetmezliği, 19 hastada (%46.2) segmentasyon yetmezliği, sekiz hastada (%19.6) mikst tip deformite saptandı. iki hastada Klippel-Fail sendromu, iki hastada kalp kapak anomalisi vardı. Transpediküler hemiepifizyodez yapılan bir infantil hastada ameliyat sonrasında düzelme olmazken, son kontrolde %60 oranında kendiliğinden korreksiyon görüldü. Anterior hemiartrodez yapılan hastalarda ameliyat sonrası nda %42 oranındaki düzelme, kendiliğinden korreksiyon ile %54.3'e yükseldi. Sadece, posterior enstrümante edilen hastalarda translasyonla %26.2 oranında korreksiyon sağlanırken, anterior osteotomi sonrası posterior enstrümante edilen hastalarda %49.3 oranında korreksiyon sağlandı. Hemivertebrektomi yapılan anterior veya posterior enstrümante hastalarda, son kontrolde %73.3 ve %59.2 düzeyinde korreksiyona ulaşıldı. Son kontrollerde, dokuz hastada (%21.9) eğriliklerin değşlmediği, 10'unda (%24.4) kendiliğinden düzelme olduğu belirlendi. Posterior enstrümantasyon uygulanan iki hastada yüzeyel, iki hastada derin enfeksiyon gelişti. Üç hastada debridman ve antibiyoterapi ile iyileşme sağlandı; bir hastanın implantları ameliyat sonrası sekizinci ayda çıkartıldı. Ameliyat sırasında ve sonrasında hiçbir hastada nörolojik defisit ve sistemik komplikasyon gelişmedi. Çıkarımlar: Cerrahi teknik, hastanın yaşı ve deformitenin tipi göz önüne alınarak seçildiğinde, ilerleyici doğuştan eğriliklerde, cerrahi tedavi ile başarılı sonuçların alınabileceği görüldü. Objectives: We evaluated the types and the