İnstabil distal radius kırıklarının eksternal fiksasyon ile tedavisinde erken dönem sonuçlar

Amaç: Instabil distal radius kırıklarının tedavisinde eksternal fiksasyonun etkinliği değerlendirildi. Çalışma planı: instabil distal radius kırıklı 25 hasta (19 erkek, 6 kadın; ört. yaş 39; dağılım 20-71) eksternal fiksasyon ile tedavi edildi. Kırıkların üçü açık kırık şeklindeydi. AO sınıflandırmasına göre bir kırığın Bl, iki kırığın B2, sekiz kırığın C l, 10 kırığın C2, dört kırığın C3 tipinde olduğu görüldü. Eksternal fiksasyon, 17 kırıkta K-telleri veya volar plak uygulaması ile birlikte kullanıldı. Eksternal fiksasyonun uygulama süresi ortalama 6.6 hafta; hastaların ortalama takip süresi ortalama 13.5 ay idi. Hastaların radyolojik-anatomik ve fonksiyonel değerlendirmeleri, en erken altıncı ay sonundaki bulgulara göre yapıldı. Radyolojik-anatomik değerlendirmede modifiye Sarmiento skorlaması, fonksiyonel değerlendirmede ise Sarmiento ve ark.nın Gartland ve Werley sistemine dayanarak yaptıkları skorlama sistemi kullanıldı. Sonuçlar: Radyolojik ölçümlerin sonucuna göre yapılan anatomik değerlendirmede 16 kırıkta (%64) mükemmel, sekiz kırıkta (%32) iyi, bir kırıkta (%4) orta sonuç alındı. Fonksiyonel değerlendirmede dört kırıkta (%16) mükemmel, yedi kırıkta (%28) iyi, 11 kırıkta (%44) orta, üç kırıkta (%12) kötü sonuç alındı. Komplikasyon olarak, dört hastada çivi giriş yeri enfeksiyonu, bir hastada fiksatör çivi tutucusunun kırılması, beş hastada refleks sempatik distrofi ile karşılaşıldı. Çıkarımlar: Anatomik değerlendirmede elde edilen yüksek başarı oranının, tatmin edici bir fonksiyonel sonuç için tek başına yeterli olmadığı görüldü. Eksternal fiksasyon uygulandıktan sonra yürütülecek protokolün, kırık tipine göre belirlenmesi gerektiği sonucuna varıldı. Objectives: We assessed the effectiveness of external fixation in the treatment of unstable distal radial fractures. Methods: Twenty-five patients (19 males, 6 females; mean age 39 years; range 20 to 71 years) with unstable distal radius fractures were treated by external fixation. Three patients had open fractures. According to the AO classification, the fractures were B1 (1 fracture), B2 (2), C1 (8), C2 (10), and C3 (4). External fixator was combined with K-wires or volar plates in 17 fractures. The fixator was used for a mean of 6.6 weeks, and the mean follow-up was 13.5 months. The earliest radiologic-anatomic and functional evaluations were based on the findings obtained at the end of six months. A modified Sarmiento scoring system was used for radiologic-anatomic assessment. For functional asse