Deste Gol Be Âb Dâden Ve Dilin Olmazsa Olmaz Unsurları Olarak Söz Kalıpları

Üç farklı kök hikâyeye dayanan Farsçadaki Deste gol be âb dâden (Çiçeği suya vermek) deyimi pekçok versiyonuyla birlikte yüzlerce farklı anlamda kullanılır. Öyleyse fonksiyonalistlerin iddia ettiği gibi sözkalıpları, “az gelişmiş atalarımızdan kalan işlevini yitirmiş dil artıkları” değildir. Kalıp ifadeler basit birerhatırlatıcı olmanın çok ötesinde son derece sofistike işlevlere sahiptir. Gündelik hayatta kullandığımız hementüm kelimeler de, söz kalıpları gibi, son kertede olgusallıkta yaşanmış bir deneyime dayanır. Yalnızca sözkalıpları değil kelimeler de –en az- bir deneyimin ürünüdür. Onlara da kalıplar gibi yalnızca “anlam” değilaynı zamanda “değer” yüklenir. Bu sonuç, “söylem” analizinin temeline dilin değer içeren en küçük birimiolarak “ifade”yi koyan Foucault’un tezleriyle örtüşmektedir. İfadenin merkeze alınmasıyla anlam araştırması,analitik ve kavramsal düzlemden hermenötik ve fenomenolojinin alanına kayar. Halkbilimde henüz pek itibargörmüyor olsa da, günümüz dilbilim tartışmalarında hermenötik ve fenomenolojik yöntemler giderek daha sıkkullanılmaktadır; ne var ki, bu yöndeki çalışmalarda da hâlen ağırlıklı olarak kelime baz alınmakta, semiyolojininve yapısalcığın devam eden güçlü etkisiyle söz kalıpları da kelimelere parçalanarak incelenmeye devamedilmektedir. Hâlbuki başta söz kalıpları olmak üzere en küçük atomik dilsel birim olan “ifade”ler, “dil”in tümkarakteristik özelliklerini taşıyan olmazsa olmaz unsurlarıdır.