Mitral kapak yetmezliğinin cerrahi tedavisinde onarım veya replasman seçimini etkileyen faktörler ve klinik sonuçlar

Çalışmanın amacı farklı etiyolojiler nedeniyle ciddi mitral kapak yetmezliği (MY) gelişmiş hastalarda gerçekleştirilen mitral kapak replasmanı (MVR) ve onarım (MVO) kararlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi, orta dönem klinik ve fonksiyonel sonuçlarının retrospektif gözlemle irdelenmesidir. Yöntemler: Kliniğimizde bir cerrahi ekip tarafından Ocak 2004/Ocak 2009 tarihleri arasında 146 mitral kapak operasyonu (62 erkek / 84 kadın; yaş: 55.9±13.6 [18-80] yıl) gerçekleştirilmiştir. Bunlardan 101 (%69.2) hastaya mitral kapak replasmanı (MVR), 45 (%30.8) hastaya mitral kapak onarımı (MVO) yapılmıştır. Ortalama takip süresi 586±413 gündü. Beş yıllık komplikasyonsuz sağkalım veri analizleri için yaşam tabloları kurgulandı, karşılaştırmalar %95 güven aralığında Log-rank testi kullanılarak elde edildi. Bulgular: Örneklemde onarım veya replasman seçiminde MY etiyolojisi önemli rol oynamıştır. Dejeneratif (p<0.001) ve iskemik (p=0.014) etiyolojilerde sıklıkla MVO, subvalvüler aparatusun patolojiye katıldığı kompleks romatizmal (p<0.001) olgularda ise MVR tercih edilmiştir. Tüm seride ilk 30 günlük operatif mortalite %3.2 (MVR, %3.96; MVO, %2.22; p=0.59) olarak belirlenmiştir. Farklı etiyolojilerde preoperatif sol ventrikül ejeksiyon fraksiyon (EF) değerleri açısından gruplar arasında (MVO/MVR) anlamlı fark saptanmazken (iskemik p=0.61; non-iskemik p=0.34), 6-aylık takiplerde EF'daki düzelme MVO grubunda daha belirgindi (iskemik MY, p=0.001; non-iskemik MY p=0.002). Beş yıllık sağkalım oranları ise MVR grubunda %83.5±9.2, MVO grubunda ise %91.7±4.7 olarak belirlendi (p=0.83). Takiplerde MVR ve MVO gruplarında sırasıyla 5-yıllık komplikasyonsuz sağkalım ortalamaları mitral yetmezlik derecesi 2 ve üzeri için %95±5 ve %97±3 (p=0.71), reoperasyon için %95±4 ve %98±2 (p=0.98), endokardit için %94±4 ve %100 (p=0.16), tromboembolizm için ise %85±8 ve %100 (p=0.095) olarak saptandı. Sonuç: Sol ventrikül fonksiyonlarının daha iyi korunması, kabul edilebilir operatif mortalite ve orta dönem klinik sonuçlar nedenleriyle, mitral kapak anatomisi uygun tüm olgularda MVO teknikleri etkili bir tedavi yöntemi olarak uygulanabilir. Uzun dönem takiplerde özellikle tromboembolizm ve endokardit açısından MVO lehine anlamlı farklılıklar beklenebilir. We aimed to identify characteristics differentiating patients undergoing mitral valve replacement versus valve repair for mitral regurgitation (MR) and to investigate retrospectively mid-term clinical and functional outcomes. Methods