Exposure to continuous darkness leads to atypical symptoms of seasonal affective disorder in rats

Amaç: Uzamış nokturnal melatonin artışı mevsimsel duygulanım bozukluğu patogenezinde yer almaktadır. Bu çalışma, erkek sıçanlarda 10 günlük sürekli karanlık uygulamasının davranışsal ve fizyolojik etkilerini ve bu etkilerin mevsimsel duygulanım bozukluğu ile uyumunu araştırmak amacı ile tasarlandı. Yöntem ve gereç: Wistar-Albino erkek sıçanlar (230-290 g); kontrol (LD 12:12 saat; n = 6) ve sürekli karanlık (DD, 10 gün; n = 6) gruplarına ayrıldı. Deney protokolünde davranışsal (FST, açık alan testi, sükroz tercihi) ve fizyolojik (vücut ağırlığı, gıda alımı, kan glukoz düzeyleri) parametreler yer aldı. Bulgular: Sürekli karanlık grubu sıçanlarda gıda alımı (P < 0,05), kilo alımı (P < 0,01), sükroz tercihi (P < 0,01), ve lokomotor aktivite (P < 0,01) anlamlı olarak daha yüksek ancak kan glukoz düzeyi (P < 0,05) daha düşüktü. Sürekli karanlık grubu sıçanlarda donma toplam süresinin (saniye) daha uzun (P < 0,001); ancak mücadele [yüzme (P < 0,001) ve tırmanma (P < 0,001)] toplam süresinin anlamlı olarak daha kısa bulunması depresyon benzeri davranış yönünde yorumlandı. Sonuç: Erkek sıçanlarda 10 günlük sürekli karanlık uygulamasının depresyon, kilo alımı ve artmış sükroz tercihi gibi mevsimsel depresyonun atipik bulguları ile örtüşen etkileri olmakla beraber, insanlardaki sirkadyen bozuklukların nokturnal hayvan davranışlarından yola çıkarak tahmini temkinli olmayı gerektiren bir süreçtir. Aim: Prolonged duration of nocturnal melatonin increase has been implicated in the pathogenesis of the seasonal affective disorder (SAD) winter depression. This study was designed to investigate behavioral and physiological consequences of constant dark exposure in male rats for its potential application to human affective disorders. Materials and methods: A total of 12 male Wistar-Albino rats (230-290 g) were assigned to control (LD 12:12 h; n = 6) and constant darkness (DD, 10 days; n = 6) groups. Experimental protocol included comparison of behavioral (FST, open field test, and sucrose preference) and physiological (body weight, food intake, and blood glucose level) parameters. Results:While food intake, weight gain, sucrose preference, and locomotor activity were significantly higher in the DD group, blood glucose level was lower in the same group. Depression-like behavioral despair was prominent in the DD group. As compared to control rats, total duration (s) of immobility was longer and swimming and climbing behaviors were shorter in the DD group