Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level
Soya ve yerfıstığında verim artışını sağlamak için geliştirilecek başarılı bir ıslah stratejisi kısmen, çeşitlerin genetik temelinin geliştirilmesine bağlıdır. Çeşit ıslah programındaki genetik yakınlığın bilinmesi ebeveyn seçecek bitki ıslahçıları için çok değerli bir bilgidir. Türkiye'de yeti...
Gespeichert in:
| Veröffentlicht in: | Turkish journal of agriculture and forestry 2010-01, Vol.34 (4), p.285-301 |
|---|---|
| Hauptverfasser: | , , , |
| Format: | Artikel |
| Sprache: | eng |
| Schlagworte: | |
| Online-Zugang: | Volltext |
| Tags: |
Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
|
| container_end_page | 301 |
|---|---|
| container_issue | 4 |
| container_start_page | 285 |
| container_title | Turkish journal of agriculture and forestry |
| container_volume | 34 |
| creator | BALOCH, FAHEEM SHEHZAD KURT, CEMAL ARIOĞLU, HALİL HALİS ÖZKAN, HAKAN |
| description | Soya ve yerfıstığında verim artışını sağlamak için geliştirilecek başarılı bir ıslah stratejisi kısmen, çeşitlerin genetik
temelinin geliştirilmesine bağlıdır. Çeşit ıslah programındaki genetik yakınlığın bilinmesi ebeveyn seçecek bitki ıslahçıları
için çok değerli bir bilgidir. Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığının DNA düzeyindeki genetik çeşitliliği hakkında
hiçbir bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'nin farklı bölgelerine adapte olmuş 21 soya ve 32 yerfıstığı çeşit ve
hatlarındaki genetik çeşitliliği saptamak için ISSR ve SRAP markörleri kullanılmıştır. ISSR analizinde soyada 46,
yerfıstığında 47 primer kullanılmış ve bunlarda sırasıyla 31 ve 26 polimorfik bant tespit edilmiştir. SRAP analizinde ise
34 ve 36 primer kombinasyonu kullanılmış ve sırasıyla 26 ve 17 polimorfik amplikon elde edilmiştir. Soya fasulyesi ve
yerfıstığı için kombine edilmiş ISSR ve SRAP verilerinden yararlanılarak elde edilen Jaccard benzerlik katsayılarına dayalı
dendrogramlar oluşturulmuştur. Soyada UPGMA dendogramında Yeşilsoy çeşidi hariç tüm çeşitler aynı grup içerisinde
yer alırken, yerfıstığında Southwestrunner ve Spantex çeşitleri diğer çeşitlerden ayrılmıştır. Türkiye'de yetiştirilen soya ve
yerfıstığı çeşitlerindeki genetik çeşitliliğin çok düşük veya önemsiz olduğu görülmektedir. Halihazırda Türkiye'de
yetiştirilen soya ve yerfıstığı çeşitlerinden farklı genetik temellere sahip gen kaynaklarının kullanılması genetik çeşitliliği
arttırabilir ve seleksiyonlarda daha büyük kazançlar sağlayabilir. Sonuç olarak bu çalışma Türkiye'deki soya ve yerfıstığı
ıslahçılarının genetik çeşitlilik hakkında bilgi edinmelerini sağlayacak ve bu bitkilerin genetik temellerini genişletmek için
uygulayacakları stratejileri kolaylaştıracaktır.
Developing successful strategies to ensure future increase in yield of soybean and peanut crops hinges in part,
on improving the genetic basis of the cultivars. Knowledge of genetic relationships in crop breeding programs provides
valuable information that can be used by plant breeders as a parental line selection tool. So far, a thorough analysis of
genetic diversity among the soybean and peanut genotypes grown in Turkey had not been attempted at DNA level. In this
study, inter-simple sequence repeats (ISSR) and sequence-related amplified polymorphism (SRAP) markers were used
to evaluate the genetic diversity between 21 soybean and 32 peanut cultivars and breeding lines adapted to different
regions of Turkey. The ISSR analysis, which w |
| doi_str_mv | 10.3906/tar-0907-281 |
| format | Article |
| fullrecord | <record><control><sourceid>ulakbim_cross</sourceid><recordid>TN_cdi_ulakbim_primary_114650</recordid><sourceformat>XML</sourceformat><sourcesystem>PC</sourcesystem><sourcerecordid>114650</sourcerecordid><originalsourceid>FETCH-LOGICAL-c225t-58229bfd6022fbf45d98f1a408c1696f2a3f01d8f4a0b2f3f2b344f318f502ce3</originalsourceid><addsrcrecordid>eNpNkEtLw0AUhQdRsFZ3boW7rGDqnUfSZBmqVqHqRtfhJplpo3kxkxbn35uioKtzuOfjLj7GLjnOZYLR7UA2wAQXgYj5EZtwiTKI-EIe_-un7My5D0RUHMWEudQ58lW7gc5AWe21ddXggZpuPLnO55pamK1qX1QtNPQFs_X8Gp61tWNQW0I_ArsBZqmlYls52Pq-25AmOHAb3XaD77UDGuDuJYVa73V9zk4M1U5f_OaUvT_cvy0fg_Xr6mmZroNCiHAIwliIJDdlhEKY3KiwTGLDSWFc8CiJjCBpkJexUYS5MNKIXCplJI9NiKLQcsqufv7uavrMqybrbdWQ9RnnKgpx3G9-9sJ2zllt_gDMDkKzUWh2EJqNQuU3ZfdnWQ</addsrcrecordid><sourcetype>Open Access Repository</sourcetype><iscdi>true</iscdi><recordtype>article</recordtype></control><display><type>article</type><title>Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level</title><source>Elektronische Zeitschriftenbibliothek - Frei zugängliche E-Journals</source><source>TÜBİTAK Scientific Journals</source><creator>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD ; KURT, CEMAL ; ARIOĞLU, HALİL HALİS ; ÖZKAN, HAKAN</creator><creatorcontrib>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD ; KURT, CEMAL ; ARIOĞLU, HALİL HALİS ; ÖZKAN, HAKAN</creatorcontrib><description>Soya ve yerfıstığında verim artışını sağlamak için geliştirilecek başarılı bir ıslah stratejisi kısmen, çeşitlerin genetik
temelinin geliştirilmesine bağlıdır. Çeşit ıslah programındaki genetik yakınlığın bilinmesi ebeveyn seçecek bitki ıslahçıları
için çok değerli bir bilgidir. Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığının DNA düzeyindeki genetik çeşitliliği hakkında
hiçbir bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'nin farklı bölgelerine adapte olmuş 21 soya ve 32 yerfıstığı çeşit ve
hatlarındaki genetik çeşitliliği saptamak için ISSR ve SRAP markörleri kullanılmıştır. ISSR analizinde soyada 46,
yerfıstığında 47 primer kullanılmış ve bunlarda sırasıyla 31 ve 26 polimorfik bant tespit edilmiştir. SRAP analizinde ise
34 ve 36 primer kombinasyonu kullanılmış ve sırasıyla 26 ve 17 polimorfik amplikon elde edilmiştir. Soya fasulyesi ve
yerfıstığı için kombine edilmiş ISSR ve SRAP verilerinden yararlanılarak elde edilen Jaccard benzerlik katsayılarına dayalı
dendrogramlar oluşturulmuştur. Soyada UPGMA dendogramında Yeşilsoy çeşidi hariç tüm çeşitler aynı grup içerisinde
yer alırken, yerfıstığında Southwestrunner ve Spantex çeşitleri diğer çeşitlerden ayrılmıştır. Türkiye'de yetiştirilen soya ve
yerfıstığı çeşitlerindeki genetik çeşitliliğin çok düşük veya önemsiz olduğu görülmektedir. Halihazırda Türkiye'de
yetiştirilen soya ve yerfıstığı çeşitlerinden farklı genetik temellere sahip gen kaynaklarının kullanılması genetik çeşitliliği
arttırabilir ve seleksiyonlarda daha büyük kazançlar sağlayabilir. Sonuç olarak bu çalışma Türkiye'deki soya ve yerfıstığı
ıslahçılarının genetik çeşitlilik hakkında bilgi edinmelerini sağlayacak ve bu bitkilerin genetik temellerini genişletmek için
uygulayacakları stratejileri kolaylaştıracaktır.
Developing successful strategies to ensure future increase in yield of soybean and peanut crops hinges in part,
on improving the genetic basis of the cultivars. Knowledge of genetic relationships in crop breeding programs provides
valuable information that can be used by plant breeders as a parental line selection tool. So far, a thorough analysis of
genetic diversity among the soybean and peanut genotypes grown in Turkey had not been attempted at DNA level. In this
study, inter-simple sequence repeats (ISSR) and sequence-related amplified polymorphism (SRAP) markers were used
to evaluate the genetic diversity between 21 soybean and 32 peanut cultivars and breeding lines adapted to different
regions of Turkey. The ISSR analysis, which was performed with 46 primers in soybean and 47 primers in peanut, yielded
31 and 26 polymorphic bands, respectively, while 26 and 17 polymorphic amplicons were amplified by 34 and 36 SRAP
primer combinations in soybean and peanut, respectively. The unweighted pair group method with arithmetic means
dendrograms (UPGMA), based on Jaccard similarities,were obtained from the combined ISSR + SRAP data for both
soybean and peanut. In soybean, UPGMA dendrogram clustered all soybean cultivars into the same group except
´Yeşilsoy´, whereas, in peanut, it separated cultivars southwest runner and spantex from all the other cultivars, breeding
lines, and plant introductions. In light of the narrow germplasm base of soybean and peanut genotypes grown in Turkey,
a renewed emphasis should be placed on the introduction of new sources of germplasm into the breeding pool in order
to enhance genetic variability to permit continued progress in developing high yielding cultivars and lead to greater gains
for selections. The results obtained from this study will be helpful for soybean and peanut breeders in Turkey to gain
information about genetic diversity and will enable them to make a future strategy for broadening the genetic basis of
these crops.</description><identifier>ISSN: 1303-6173</identifier><identifier>ISSN: 1300-011X</identifier><identifier>EISSN: 1303-6173</identifier><identifier>DOI: 10.3906/tar-0907-281</identifier><language>eng</language><publisher>TÜBİTAK</publisher><subject>Arachis hypogaea ; basit dizi tekrarları ; Bitki Islahı ve Genetiği ; Bitki Üretimi ; DNA ; Field Crops ; genetic diversity ; genetic polymorphism ; genetic variation ; genetik farklılık ; genetik polimorfizm ; genetik çeşitlilik ; genotip ; genotypes ; Glycine max ; grain legumes ; groundnuts ; ISSR ; Molecular Biology and Molecular Genetics ; Moleküler Biyoloji ve Moleküler Genetik ; Plant Breeding and Genetics ; Plant Production ; simple sequence repeats ; soya fasulyesi ; soyabeans ; taneli baklagiller ; Tarla Bitkileri ; Turkey ; Türkiye ; yerfıstığı</subject><ispartof>Turkish journal of agriculture and forestry, 2010-01, Vol.34 (4), p.285-301</ispartof><lds50>peer_reviewed</lds50><oa>free_for_read</oa><woscitedreferencessubscribed>false</woscitedreferencessubscribed><citedby>FETCH-LOGICAL-c225t-58229bfd6022fbf45d98f1a408c1696f2a3f01d8f4a0b2f3f2b344f318f502ce3</citedby></display><links><openurl>$$Topenurl_article</openurl><openurlfulltext>$$Topenurlfull_article</openurlfulltext><thumbnail>$$Tsyndetics_thumb_exl</thumbnail><link.rule.ids>314,780,784,4024,27923,27924,27925</link.rule.ids></links><search><creatorcontrib>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD</creatorcontrib><creatorcontrib>KURT, CEMAL</creatorcontrib><creatorcontrib>ARIOĞLU, HALİL HALİS</creatorcontrib><creatorcontrib>ÖZKAN, HAKAN</creatorcontrib><title>Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level</title><title>Turkish journal of agriculture and forestry</title><description>Soya ve yerfıstığında verim artışını sağlamak için geliştirilecek başarılı bir ıslah stratejisi kısmen, çeşitlerin genetik
temelinin geliştirilmesine bağlıdır. Çeşit ıslah programındaki genetik yakınlığın bilinmesi ebeveyn seçecek bitki ıslahçıları
için çok değerli bir bilgidir. Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığının DNA düzeyindeki genetik çeşitliliği hakkında
hiçbir bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'nin farklı bölgelerine adapte olmuş 21 soya ve 32 yerfıstığı çeşit ve
hatlarındaki genetik çeşitliliği saptamak için ISSR ve SRAP markörleri kullanılmıştır. ISSR analizinde soyada 46,
yerfıstığında 47 primer kullanılmış ve bunlarda sırasıyla 31 ve 26 polimorfik bant tespit edilmiştir. SRAP analizinde ise
34 ve 36 primer kombinasyonu kullanılmış ve sırasıyla 26 ve 17 polimorfik amplikon elde edilmiştir. Soya fasulyesi ve
yerfıstığı için kombine edilmiş ISSR ve SRAP verilerinden yararlanılarak elde edilen Jaccard benzerlik katsayılarına dayalı
dendrogramlar oluşturulmuştur. Soyada UPGMA dendogramında Yeşilsoy çeşidi hariç tüm çeşitler aynı grup içerisinde
yer alırken, yerfıstığında Southwestrunner ve Spantex çeşitleri diğer çeşitlerden ayrılmıştır. Türkiye'de yetiştirilen soya ve
yerfıstığı çeşitlerindeki genetik çeşitliliğin çok düşük veya önemsiz olduğu görülmektedir. Halihazırda Türkiye'de
yetiştirilen soya ve yerfıstığı çeşitlerinden farklı genetik temellere sahip gen kaynaklarının kullanılması genetik çeşitliliği
arttırabilir ve seleksiyonlarda daha büyük kazançlar sağlayabilir. Sonuç olarak bu çalışma Türkiye'deki soya ve yerfıstığı
ıslahçılarının genetik çeşitlilik hakkında bilgi edinmelerini sağlayacak ve bu bitkilerin genetik temellerini genişletmek için
uygulayacakları stratejileri kolaylaştıracaktır.
Developing successful strategies to ensure future increase in yield of soybean and peanut crops hinges in part,
on improving the genetic basis of the cultivars. Knowledge of genetic relationships in crop breeding programs provides
valuable information that can be used by plant breeders as a parental line selection tool. So far, a thorough analysis of
genetic diversity among the soybean and peanut genotypes grown in Turkey had not been attempted at DNA level. In this
study, inter-simple sequence repeats (ISSR) and sequence-related amplified polymorphism (SRAP) markers were used
to evaluate the genetic diversity between 21 soybean and 32 peanut cultivars and breeding lines adapted to different
regions of Turkey. The ISSR analysis, which was performed with 46 primers in soybean and 47 primers in peanut, yielded
31 and 26 polymorphic bands, respectively, while 26 and 17 polymorphic amplicons were amplified by 34 and 36 SRAP
primer combinations in soybean and peanut, respectively. The unweighted pair group method with arithmetic means
dendrograms (UPGMA), based on Jaccard similarities,were obtained from the combined ISSR + SRAP data for both
soybean and peanut. In soybean, UPGMA dendrogram clustered all soybean cultivars into the same group except
´Yeşilsoy´, whereas, in peanut, it separated cultivars southwest runner and spantex from all the other cultivars, breeding
lines, and plant introductions. In light of the narrow germplasm base of soybean and peanut genotypes grown in Turkey,
a renewed emphasis should be placed on the introduction of new sources of germplasm into the breeding pool in order
to enhance genetic variability to permit continued progress in developing high yielding cultivars and lead to greater gains
for selections. The results obtained from this study will be helpful for soybean and peanut breeders in Turkey to gain
information about genetic diversity and will enable them to make a future strategy for broadening the genetic basis of
these crops.</description><subject>Arachis hypogaea</subject><subject>basit dizi tekrarları</subject><subject>Bitki Islahı ve Genetiği</subject><subject>Bitki Üretimi</subject><subject>DNA</subject><subject>Field Crops</subject><subject>genetic diversity</subject><subject>genetic polymorphism</subject><subject>genetic variation</subject><subject>genetik farklılık</subject><subject>genetik polimorfizm</subject><subject>genetik çeşitlilik</subject><subject>genotip</subject><subject>genotypes</subject><subject>Glycine max</subject><subject>grain legumes</subject><subject>groundnuts</subject><subject>ISSR</subject><subject>Molecular Biology and Molecular Genetics</subject><subject>Moleküler Biyoloji ve Moleküler Genetik</subject><subject>Plant Breeding and Genetics</subject><subject>Plant Production</subject><subject>simple sequence repeats</subject><subject>soya fasulyesi</subject><subject>soyabeans</subject><subject>taneli baklagiller</subject><subject>Tarla Bitkileri</subject><subject>Turkey</subject><subject>Türkiye</subject><subject>yerfıstığı</subject><issn>1303-6173</issn><issn>1300-011X</issn><issn>1303-6173</issn><fulltext>true</fulltext><rsrctype>article</rsrctype><creationdate>2010</creationdate><recordtype>article</recordtype><recordid>eNpNkEtLw0AUhQdRsFZ3boW7rGDqnUfSZBmqVqHqRtfhJplpo3kxkxbn35uioKtzuOfjLj7GLjnOZYLR7UA2wAQXgYj5EZtwiTKI-EIe_-un7My5D0RUHMWEudQ58lW7gc5AWe21ddXggZpuPLnO55pamK1qX1QtNPQFs_X8Gp61tWNQW0I_ArsBZqmlYls52Pq-25AmOHAb3XaD77UDGuDuJYVa73V9zk4M1U5f_OaUvT_cvy0fg_Xr6mmZroNCiHAIwliIJDdlhEKY3KiwTGLDSWFc8CiJjCBpkJexUYS5MNKIXCplJI9NiKLQcsqufv7uavrMqybrbdWQ9RnnKgpx3G9-9sJ2zllt_gDMDkKzUWh2EJqNQuU3ZfdnWQ</recordid><startdate>20100101</startdate><enddate>20100101</enddate><creator>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD</creator><creator>KURT, CEMAL</creator><creator>ARIOĞLU, HALİL HALİS</creator><creator>ÖZKAN, HAKAN</creator><general>TÜBİTAK</general><scope>AAYXX</scope><scope>CITATION</scope></search><sort><creationdate>20100101</creationdate><title>Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level</title><author>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD ; KURT, CEMAL ; ARIOĞLU, HALİL HALİS ; ÖZKAN, HAKAN</author></sort><facets><frbrtype>5</frbrtype><frbrgroupid>cdi_FETCH-LOGICAL-c225t-58229bfd6022fbf45d98f1a408c1696f2a3f01d8f4a0b2f3f2b344f318f502ce3</frbrgroupid><rsrctype>articles</rsrctype><prefilter>articles</prefilter><language>eng</language><creationdate>2010</creationdate><topic>Arachis hypogaea</topic><topic>basit dizi tekrarları</topic><topic>Bitki Islahı ve Genetiği</topic><topic>Bitki Üretimi</topic><topic>DNA</topic><topic>Field Crops</topic><topic>genetic diversity</topic><topic>genetic polymorphism</topic><topic>genetic variation</topic><topic>genetik farklılık</topic><topic>genetik polimorfizm</topic><topic>genetik çeşitlilik</topic><topic>genotip</topic><topic>genotypes</topic><topic>Glycine max</topic><topic>grain legumes</topic><topic>groundnuts</topic><topic>ISSR</topic><topic>Molecular Biology and Molecular Genetics</topic><topic>Moleküler Biyoloji ve Moleküler Genetik</topic><topic>Plant Breeding and Genetics</topic><topic>Plant Production</topic><topic>simple sequence repeats</topic><topic>soya fasulyesi</topic><topic>soyabeans</topic><topic>taneli baklagiller</topic><topic>Tarla Bitkileri</topic><topic>Turkey</topic><topic>Türkiye</topic><topic>yerfıstığı</topic><toplevel>peer_reviewed</toplevel><toplevel>online_resources</toplevel><creatorcontrib>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD</creatorcontrib><creatorcontrib>KURT, CEMAL</creatorcontrib><creatorcontrib>ARIOĞLU, HALİL HALİS</creatorcontrib><creatorcontrib>ÖZKAN, HAKAN</creatorcontrib><collection>CrossRef</collection><jtitle>Turkish journal of agriculture and forestry</jtitle></facets><delivery><delcategory>Remote Search Resource</delcategory><fulltext>fulltext</fulltext></delivery><addata><au>BALOCH, FAHEEM SHEHZAD</au><au>KURT, CEMAL</au><au>ARIOĞLU, HALİL HALİS</au><au>ÖZKAN, HAKAN</au><format>journal</format><genre>article</genre><ristype>JOUR</ristype><atitle>Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level</atitle><jtitle>Turkish journal of agriculture and forestry</jtitle><date>2010-01-01</date><risdate>2010</risdate><volume>34</volume><issue>4</issue><spage>285</spage><epage>301</epage><pages>285-301</pages><issn>1303-6173</issn><issn>1300-011X</issn><eissn>1303-6173</eissn><abstract>Soya ve yerfıstığında verim artışını sağlamak için geliştirilecek başarılı bir ıslah stratejisi kısmen, çeşitlerin genetik
temelinin geliştirilmesine bağlıdır. Çeşit ıslah programındaki genetik yakınlığın bilinmesi ebeveyn seçecek bitki ıslahçıları
için çok değerli bir bilgidir. Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığının DNA düzeyindeki genetik çeşitliliği hakkında
hiçbir bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'nin farklı bölgelerine adapte olmuş 21 soya ve 32 yerfıstığı çeşit ve
hatlarındaki genetik çeşitliliği saptamak için ISSR ve SRAP markörleri kullanılmıştır. ISSR analizinde soyada 46,
yerfıstığında 47 primer kullanılmış ve bunlarda sırasıyla 31 ve 26 polimorfik bant tespit edilmiştir. SRAP analizinde ise
34 ve 36 primer kombinasyonu kullanılmış ve sırasıyla 26 ve 17 polimorfik amplikon elde edilmiştir. Soya fasulyesi ve
yerfıstığı için kombine edilmiş ISSR ve SRAP verilerinden yararlanılarak elde edilen Jaccard benzerlik katsayılarına dayalı
dendrogramlar oluşturulmuştur. Soyada UPGMA dendogramında Yeşilsoy çeşidi hariç tüm çeşitler aynı grup içerisinde
yer alırken, yerfıstığında Southwestrunner ve Spantex çeşitleri diğer çeşitlerden ayrılmıştır. Türkiye'de yetiştirilen soya ve
yerfıstığı çeşitlerindeki genetik çeşitliliğin çok düşük veya önemsiz olduğu görülmektedir. Halihazırda Türkiye'de
yetiştirilen soya ve yerfıstığı çeşitlerinden farklı genetik temellere sahip gen kaynaklarının kullanılması genetik çeşitliliği
arttırabilir ve seleksiyonlarda daha büyük kazançlar sağlayabilir. Sonuç olarak bu çalışma Türkiye'deki soya ve yerfıstığı
ıslahçılarının genetik çeşitlilik hakkında bilgi edinmelerini sağlayacak ve bu bitkilerin genetik temellerini genişletmek için
uygulayacakları stratejileri kolaylaştıracaktır.
Developing successful strategies to ensure future increase in yield of soybean and peanut crops hinges in part,
on improving the genetic basis of the cultivars. Knowledge of genetic relationships in crop breeding programs provides
valuable information that can be used by plant breeders as a parental line selection tool. So far, a thorough analysis of
genetic diversity among the soybean and peanut genotypes grown in Turkey had not been attempted at DNA level. In this
study, inter-simple sequence repeats (ISSR) and sequence-related amplified polymorphism (SRAP) markers were used
to evaluate the genetic diversity between 21 soybean and 32 peanut cultivars and breeding lines adapted to different
regions of Turkey. The ISSR analysis, which was performed with 46 primers in soybean and 47 primers in peanut, yielded
31 and 26 polymorphic bands, respectively, while 26 and 17 polymorphic amplicons were amplified by 34 and 36 SRAP
primer combinations in soybean and peanut, respectively. The unweighted pair group method with arithmetic means
dendrograms (UPGMA), based on Jaccard similarities,were obtained from the combined ISSR + SRAP data for both
soybean and peanut. In soybean, UPGMA dendrogram clustered all soybean cultivars into the same group except
´Yeşilsoy´, whereas, in peanut, it separated cultivars southwest runner and spantex from all the other cultivars, breeding
lines, and plant introductions. In light of the narrow germplasm base of soybean and peanut genotypes grown in Turkey,
a renewed emphasis should be placed on the introduction of new sources of germplasm into the breeding pool in order
to enhance genetic variability to permit continued progress in developing high yielding cultivars and lead to greater gains
for selections. The results obtained from this study will be helpful for soybean and peanut breeders in Turkey to gain
information about genetic diversity and will enable them to make a future strategy for broadening the genetic basis of
these crops.</abstract><pub>TÜBİTAK</pub><doi>10.3906/tar-0907-281</doi><tpages>17</tpages><oa>free_for_read</oa></addata></record> |
| fulltext | fulltext |
| identifier | ISSN: 1303-6173 |
| ispartof | Turkish journal of agriculture and forestry, 2010-01, Vol.34 (4), p.285-301 |
| issn | 1303-6173 1300-011X 1303-6173 |
| language | eng |
| recordid | cdi_ulakbim_primary_114650 |
| source | Elektronische Zeitschriftenbibliothek - Frei zugängliche E-Journals; TÜBİTAK Scientific Journals |
| subjects | Arachis hypogaea basit dizi tekrarları Bitki Islahı ve Genetiği Bitki Üretimi DNA Field Crops genetic diversity genetic polymorphism genetic variation genetik farklılık genetik polimorfizm genetik çeşitlilik genotip genotypes Glycine max grain legumes groundnuts ISSR Molecular Biology and Molecular Genetics Moleküler Biyoloji ve Moleküler Genetik Plant Breeding and Genetics Plant Production simple sequence repeats soya fasulyesi soyabeans taneli baklagiller Tarla Bitkileri Turkey Türkiye yerfıstığı |
| title | Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level |
| url | https://sfx.bib-bvb.de/sfx_tum?ctx_ver=Z39.88-2004&ctx_enc=info:ofi/enc:UTF-8&ctx_tim=2024-12-20T01%3A52%3A39IST&url_ver=Z39.88-2004&url_ctx_fmt=infofi/fmt:kev:mtx:ctx&rfr_id=info:sid/primo.exlibrisgroup.com:primo3-Article-ulakbim_cross&rft_val_fmt=info:ofi/fmt:kev:mtx:journal&rft.genre=article&rft.atitle=Assaying%20of%20diversity%20among%20soybean%20(Glycin%20max%20(L.)%20Merr.)%20and%20peanut%20(Arachis%20hypogaea%20L.)%20genotypes%20at%20DNA%20level&rft.jtitle=Turkish%20journal%20of%20agriculture%20and%20forestry&rft.au=BALOCH,%20FAHEEM%20SHEHZAD&rft.date=2010-01-01&rft.volume=34&rft.issue=4&rft.spage=285&rft.epage=301&rft.pages=285-301&rft.issn=1303-6173&rft.eissn=1303-6173&rft_id=info:doi/10.3906/tar-0907-281&rft_dat=%3Culakbim_cross%3E114650%3C/ulakbim_cross%3E%3Curl%3E%3C/url%3E&disable_directlink=true&sfx.directlink=off&sfx.report_link=0&rft_id=info:oai/&rft_id=info:pmid/&rfr_iscdi=true |