Assaying of diversity among soybean (Glycin max (L.) Merr.) and peanut (Arachis hypogaea L.) genotypes at DNA level

Soya ve yerfıstığında verim artışını sağlamak için geliştirilecek başarılı bir ıslah stratejisi kısmen, çeşitlerin genetik temelinin geliştirilmesine bağlıdır. Çeşit ıslah programındaki genetik yakınlığın bilinmesi ebeveyn seçecek bitki ıslahçıları için çok değerli bir bilgidir. Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığının DNA düzeyindeki genetik çeşitliliği hakkında hiçbir bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'nin farklı bölgelerine adapte olmuş 21 soya ve 32 yerfıstığı çeşit ve hatlarındaki genetik çeşitliliği saptamak için ISSR ve SRAP markörleri kullanılmıştır. ISSR analizinde soyada 46, yerfıstığında 47 primer kullanılmış ve bunlarda sırasıyla 31 ve 26 polimorfik bant tespit edilmiştir. SRAP analizinde ise 34 ve 36 primer kombinasyonu kullanılmış ve sırasıyla 26 ve 17 polimorfik amplikon elde edilmiştir. Soya fasulyesi ve yerfıstığı için kombine edilmiş ISSR ve SRAP verilerinden yararlanılarak elde edilen Jaccard benzerlik katsayılarına dayalı dendrogramlar oluşturulmuştur. Soyada UPGMA dendogramında Yeşilsoy çeşidi hariç tüm çeşitler aynı grup içerisinde yer alırken, yerfıstığında Southwestrunner ve Spantex çeşitleri diğer çeşitlerden ayrılmıştır. Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığı çeşitlerindeki genetik çeşitliliğin çok düşük veya önemsiz olduğu görülmektedir. Halihazırda Türkiye'de yetiştirilen soya ve yerfıstığı çeşitlerinden farklı genetik temellere sahip gen kaynaklarının kullanılması genetik çeşitliliği arttırabilir ve seleksiyonlarda daha büyük kazançlar sağlayabilir. Sonuç olarak bu çalışma Türkiye'deki soya ve yerfıstığı ıslahçılarının genetik çeşitlilik hakkında bilgi edinmelerini sağlayacak ve bu bitkilerin genetik temellerini genişletmek için uygulayacakları stratejileri kolaylaştıracaktır. Developing successful strategies to ensure future increase in yield of soybean and peanut crops hinges in part, on improving the genetic basis of the cultivars. Knowledge of genetic relationships in crop breeding programs provides valuable information that can be used by plant breeders as a parental line selection tool. So far, a thorough analysis of genetic diversity among the soybean and peanut genotypes grown in Turkey had not been attempted at DNA level. In this study, inter-simple sequence repeats (ISSR) and sequence-related amplified polymorphism (SRAP) markers were used to evaluate the genetic diversity between 21 soybean and 32 peanut cultivars and breeding lines adapted to different regions of Turkey. The ISSR analysis, which w