Increased P wave dispersion in hypothyroidism: a sign of risk of atrial fibrillation

Amaç: Hipertiroidide olduğu gibi hipotirodide de kardiyak ritim bozuklukları görülebilir. Bu çalışmada, hipotiridili hastalarda atriyal fibrilasyon riskini incelemek amacıyla P dalga dispersiyonunu hesapladık. Yöntemler : Ocak 2008- Mayıs 2008 tarihleri arasında ilk kez hipotiroidi tanısı alan 75 hasta ve 40 kontrol hasta çalışmaya alındı. Her hastaya ekokardiyografi ve elektrokardiyografi incelemeleri yapıldı. Gruplarda istatistiki anlamdaP dalga dispersiyonu, Maksimum P Dalga süresi ve Minimum P Dalga süresi karşılaştırıldı. Sonuçlar: Gruplar ekokardiyografi ve ekg bulguları benzerdi. P dalga dispersiyonu hipotiroidi grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti (31.9±9.3 ms; 26.5±9.4 ms, p= 0.003). Minimum P dalga süresi kontrol gurubuna göre hipotiroidi grubunda anlamlı olarak daha kısaydı (63.8±9.2 ms ; 68 ± 9.2, p= 0.026.). Maksimum P dalga süresi bakımından gruplar arasında anlamlı bir fark yoktu (95.4±12.3; 94.7±8.7, p.0, 74). Sonuç: Yeni tanı konmuş klinik hipotiroidi hastalarında artmış P dalga dispersiyonu artmıştır. Bu çalışma klinik hipotiroidi hastalarında P dalga dispersiyonunu inceleyen ilk çalışmadır. Bizim bulgularımızın, bu önemli problemin olası mekanizmalarına anlamlı katkı sağlayacağına inanıyoruz. Aim: As in hyperthyroidism, cardiac arrhythmias can be seen in hypothyroidism. In this study, we measured P wave dispersion among hypothyroid patients to evaluate atrial fibrillation risk. Methods: 75 patients who received first time diagnosis of hypothyroidism and 40 normal control patients were included in this study. Each patient had echocardiographic and electrocardiographic studies were carried out. Groups were compared for statistically significant difference in P wave dispersion, minimum P wave duration and maximum P wave duration. Results: The groups were similar in echocardiographic and electrocardiograpic features. P wave dispersion was significantly higher in the hypothyroid group compared to normal controls (31.9±9.3 ms vs. 26.5±9.4 ms, p= 0.003). Minimum P wave duration was significantly shorter in the hypothyroid group compared to controls (63.8±9.2 ms vs 68 ± 9.2ms, p= 0.026). Maximum P wave duration was not significantly different between groups (95.4±12.3 ms vs. 94.7±8.7 ms, p.0, 74). Conclusion: P wave dispersion was increased in the first time diagnosed clinical hypothyroid patients. This is the first study to evaluate P wave dispersion in clinical hypothyroid patients. We believe that our findings have clini