A new record of Euplectus bonvouloiri narentinus Reitter in NW Poland (Coleoptera: Staphylinidae: Pselaphinae)

Original Abstract: Euplectus bonvouloiri narentinus Reitter, 1881 zostal wykazany z Polski bardzo niedawno i dotychczas znany byl z zaledwie czterech stanowisk, lezacych na terenie Niziny Wielkopolsko-Kujawskiej oraz Pojezierza Mazurskiego (Jaloszynski i in. 2005: Wiad. entomol., 24, 3:147-152). Ze wzgledu na ogolne rozmieszczenie w Europie (omowione w cytowanej pracy) mozna oczekiwac, ze gatunek ten w rzeczywistosci zasiedla cala Polske, jednak jest jednym z rzadszych krajowych marnikow. Wszystkie podgatunki E. bonvouloiri Reitter, 1881 sa blizniaczo podobne do bardzo pospolitego E. karstenii (Reichenbach, 1816) i z tego powodu historyczne dane cytowane w,,Katalogu fauny Polski"(Burakowski i in. 1978:Kat. Fauny Pol., XXIII, 5:1-356), a dotyczace tego ostatniego gatunku, wymagajq weryfikacji. Budowa aparatow kopulacyjnych samcow dostarcza jednoznacznych cech identyfi-kacyjnych, jednak rozroznienie samic E. bonvouloiri od E. karstenii jest dosc trudne i wymaga duzych powiekszen mikroskopu oraz bardzo dobrego oswietlenia. Ogolny ksztalt i ubarwienie ciala, jego dlugosc oraz proporcje poszczegolnych czesci sa identyczne u obydwu gatunkow. Euplectus bonvouloiri ma plytsze bruzdy czolowe, dzieki czemu centralna wynioslosc glowy sprawia wrazenie slabiej odseparowanej i mniej wypuklej; przedplecze jest drobniej punktowane i z tego powodu nieco bardziej blyszczace; roznice wystepuja tez w ukladzie dolkow bazalnych pokryw. Ta ostatnia cecha, nie zawsze jednoznacznie wyrazona, sprowadza sie do stopnia zlania trudnych do dostrzezenia dolkow znajdujacych sie blisko nasady kazdej pokrywy. U E. karstenii cztery dolki sa najczesciej wyrazne i oddzielone od siebie, natomiast E. bonvouloiri przewaznie posiada tylko dwa lub trzy dolki. Mozna jednak znalezc okazy obydwu gatunkow z niektorymi dolkami na tyle do siebie zblizonymi, ze sprawiaja wrazenie jednego, a nawet okazy z rozna liczba dolkow na pokrywie lewej i prawej. Chociaz takie nietypowe osobniki sa rzadkie, to jednak przy oznaczaniu samic nalezy wziac pod uwage niejednoznacznosc tej cechy.