Unha literatura de nación sen Estado

En efecto, en Galicia a lingua funciona coma factor identitario de primeira instancia, e de aí que os discursos lingüísticos, especialmente o literario, posúan unha importancia sociopolítica que vai moito máis alá do puramente estético ou cultural. Dá conta do desenvolvemento do imaxinario galego dende os anos 80, que suma ao popular, onde se asentan o patrimonio oral, o mundo rural, a paisaxe, os mitos herdados ou a historia, os novos imaxinarios de procedencia esóxena como o mundo urbano, o cosmopolitismo ou a globalización e as novas tecnoloxías.\n Outra cousa é o que a política poida facer con textos que toma como seus e os converte en símbolos dunha nacionalidade, pero, en si mesmo, don Quixote é unha marabillosa reivindicación da singularidade universal, non da españolidade.