Performatyczne kłusowanie po operowych marginesach

Artykuł jest recenzją książki Sabiny Macioszek Opera, ciała, technologie: Strategie współdziałania w XXI wieku. Autor docenia oryginalne podejście badaczki będące próbą wykorzystania narzędzi performatycznych w studiach operologicznych, dyskutuje jednak z ogólnymi definicjami przyjętymi przez Macioszek, za sprawą których kwestia współdziałania ciał i technologii na scenie operowej zostaje odcięta od kontekstu społecznego i politycznego. W tekście została także podjęta polemika z wybiórczą interpretacją teorii Bojany Kunst, przede wszystkim zastosowaniem terminu „projekt”. Autor zwraca również uwagę na problematyczność usytuowania wobec siebie teorii i praktyki, które funkcjonują na zasadzie przyległości, co oznacza, że omawiane opery traktowane są jedynie jako egzemplifikacje omawianych pojęć teoretycznych, a nie pełnoprawne dzieła artystyczne.