oaOver opvoedingsadvies

Zo wordt er verondersteld dat het ouders van nu aan huis-tuin-en-keuken opvoedingscompetenties ontbreekt, terwijl men vroeger als kind al leerde mee opvoeden binnen het eigen gezin door te helpen met jongere broertjes of zusjes. Granville Stanley Hall was een van de eersten die rond 1870, binnen een beweging die uitgroeide tot de Child Study Movement, begon met het verzamelen van informatie over opvoeding en ontwikkeling (Bradbury, 1937). Dan zijn er opvoedingsboeken die het vooral moeten hebben van de persoonlijke mening of verhalen van de auteur (bijvoorbeeld French children don’t throw food (Druckerman, 2013) of Geef dat kind een slok jenever (Hermans & Rozenbroek, 2017). De hoeveelheid opvoedingsadvies die tegenwoordig circuleert, suggereert twee dingen: dat er enerzijds heel wat (nieuwe) opvoedingsvragen zijn bijgekomen, en dat er anderzijds op veel opvoedingsvragen minstens het begin van een antwoord is gegeven. Onze betrachting is niet om deze kwestie nu voor eens en voor altijd te beslechten, maar om in eerste instantie bij te dragen aan het debat omtrent de zin en onzin, inclusief de opkomst en versplintering, van opvoedingsadvies. Perry is psychotherapeut van opleiding, en heeft op basis van haar ervaring als therapeut en als ouder, maar ook op basis van wetenschappelijk onderzoek, een boek geschreven waarin, volgens de advertentie, ‘alles [staat] wat er in de opvoeding van een kind écht toe doet’. Voor beide boeken vroegen we ons af: wat vindt een pedagoog daar nu van?