Galaicofobia e propaganda: Galiza e os galegos nas crónicas ao servizo dos Reis Católicos

Se desde a primeira metade do século XV o cargo de cronista adquiriu unha crecente relevancia na corte castelá, será durante o reinado dos Reis Católicos cando a produción cronística emerxa con forza como un dos principais piares ideolóxicos e propagandísticos ao servizo dos monarcas. Os cronistas, en tanto que encargados de facer chegar un relato oficial e apoloxético do reinado, foron os encargados de elaborar todo un corpus literario destinado a glorificar a memoria rexia mais tamén a sustentar a propia lexitimidade de Isabel I, como tamén o proxecto político autoritario desenvolvido pola parella real. No presente artigo analízase o discurso propagandístico presente nas crónicas rexias e utilizado para narrar as accións político-bélicas emprendidas polos Reis Católicos no reino de Galiza, así como os indicios dunha galaicofobia emerxente, coa instrumentalización da imaxe tópica do reino e do estereotipo antigalego como medio de xustificación destas.