The Transition from Nationalism to Islamism in Iran's Foreign Policy

1979 İran Devrimi, nedenleri, gelişimi ve geniş kapsamlı sonuçları olan çok yönlü bir olgudur. Kökleri 20. yüzyılın başlarındaki Meşrutiyet Devrimi'ne ve Ayetullahların iktidara yükselişine dayanan devrimin başlangıcı birbirinden farklı ancak birbiriyle bağlantılıdır. Yirminci yüzyıldaki pek çok devrimin aksine 1979 İran Devrimi, sosyalist ya da komünist modelden farklı olarak hem Batı hem de Doğu sistemlerine karşı bir başkaldırı olarak kendini göstermiş ve benzersiz sonuçlar doğurmuştur. 1979 Devrimi geleneksel ve yerleşik bir düzeni sarsmış ve yeni bir siyasi çerçeve içinde İslamcılığın yükselişinin önünü açmıştır. Bu ideoloji de öncekiler gibi dini doktrine dayalı tekil bir liderliği benimsemiştir. İran rejimi, kendisini küresel ve bölgesel güçlerden farklılaştırmak ve kendi benzersiz devrimine odaklanmak için "ne Doğu ne Batı, İslam Cumhuriyeti" sloganıyla özetlenen bir dış politika şekillendirmiş ve bu ideolojiyi küresel çapta ihraç etmeyi amaçlamıştır. Öncelikle siyasi ve ideolojik çıkarlara odaklanmış, bu da ABD tarafından uygulanan kalıcı yaptırımlarla sonuçlanmıştır. Bu ekonomik boyut, İran'ın ABD'ye yönelik dış politikasında devrim öncesi Pers milliyetçiliğinden devrim sonrası siyasal İslam'a doğru yaşanan değişimlere katkıda bulunarak dış baskılar karşısındaki gücünü ve uyum yeteneğini vurgulamaktadır.