Hilmi Yavuz şiirinde geleneğin bir unsuru olarak türküler

Edebiyatın gelişimi geçmişten bugüne uzanan kesintisiz bir çizgi olarak tanımlandığında ve edebiyata bu gözle bakıldığında elbette bir gelenekten söz edildiği açıktır. Çünkü bu noktada bu çizgi üzerindeki her durağın önceki duraklardan kimi izleri bünyesinde barındırdığı anlayışı ön plana çıkmaktadır. Geleneği önemseyen, ondan az veya çok faydalanmayı, bu iz üzerinden yürüyerek onu yeni bir bakış açısıyla geleceğe taşımayı kayda değer bir ölçü kabul eden şairler ve anlayışlar açısından gelenek vazgeçilemez bir kaynaktır. Elbette edebiyat tarihi içinde geleneği eleştiren, onu reddeden şair ve anlayışlar da kimi zaman var olagelmiştir. Geleneği reddedenlerin aksine Hilmi Yavuz, geleneği önemseyen, ondan faydalanarak onu şiirinin önemli bir kaynağına dönüştüren şairlerdendir. Yavuz; gerek klasik Türk şiirinden, gerek halk şiirinden, gerekse de Batı şiirinden faydalanmaya çalışanlardandır. Bu yüzden onun şiirlerinde geleneğin çeşitli izlerine çokça rastlanmaktadır. Bu makalede önce gelenek, gelenek ve Hilmi Yavuz ilişkisi üzerinde durulacak; daha sonra Hilmi Yavuz’un şiirlerine, geleneğin önemli unsurlarından biri olan türküler açısından yaklaşılacaktır.