The Aesthetics of Extractivism: Violence, Ecology, and Sensibility in Turkey’s Kurdistan

Focusing on dams and sand quarries, I discuss extractivism’s racialised workings along the uppermost stretch of the Tigris river in Turkey’s Kurdistan. In conversation with decolonial scholarship on “the Anthropocene”, I theorise through aesthetics the symbolic, epistemic, and corporeal violence of reducing the value of human and nonhuman life and agency to that of an extractable resource. My contribution to this scholarship involves a twofold argument. First, extractivism is upheld not only by the negation (or rendering insensible) of humans and nonhumans, but also the affirmation (or rendering excessively sensible) thereof, insofar as the latter shares the former’s racialised logic of valuing life and agency quantifiably. Second, the affirmations are not always straightforwardly territorialisable as they are often geographically entangled with the negations, particularly in times of crises that throw extractivist excesses into sharp relief. I conclude by thinking with activism to flesh out the counter‐extractivist implications of my argument. Kurte Li ser bendavan û kanên qûman sekinîm, ez qala operasyonên nîjadperestî yên ekstraktîvîzmê yên li beşa herî jorîn a Çemê Dîcleyê ya li Bakur dikim. Di diyaloga bi lîteratûra dekolonyalê a li ser “Antroposen” de, ez bi rêya estetîkê şîdeta sembolîk, epistemîk û laşî ya kêmkirina nirxê jiyan û çalaktiya mirovan û nemirovan, nirxa çavkaniyek ku were derxistin teorîze dikim. Beşdarbûna min a ji bo vê lîteratûrê du xalan radixe pêş çavan. Ya yekem, ekstraktîvîzm ne tenê bi şêweyê înkarkirina mirovan û nemirovan (ku wan bêhîs bike), bi erêkirina wan jî (ku zêdetirîn bihîs bike) tê doman. Erêkirin û înkarkirin dikarin bên hevberkirin, bi şertê ku ew her du jî bi çendahî û bazirganîyê jiyan û çalaktiyê dinirxînin. Ya duyemîn, zehmet e ku meriv erêkirinan ji înkarkirinan veqetîne, ji ber ku her du jî li ser heman cihwaran û bi heman materyalê dixebitin, nemaze di demên krîzê de ku zêdehiyên ekstraktîvîzmê eşkere dibin. Di dawîyê de, bi rêya aktîvîzmê, ez li ser encamên îdîaya xwe ya dij‐ekstraktîvîzmê difikirim.