ESKİ UYGURCA FİZİKİ COĞRAFYA TERİMLERİ ÜZERİNE

Tarihî Türk dilinin bir kolu olan Eski Uygurca dinî ve din dışı metinlerin kaleme alındığı ve bu yönüyle de çeşitli kavram alanlarına ait söz varlığını içerisinde barındıran önemli bir dönemdir. Tarihî Türk dilleri üzerinde yapılan söz varlığı çalışmaları, incelenilen dillerin sadece coğrafyası ve kültürü hakkında bilgi vermekle kalmamakta; aynı zamanda dönemin sosyal ve ekonomik yaşamına da ışık tutmaktadır. Tarımdan hayvancılığa, ev gereçlerinden müzik aletlerine vb. birçok alana ait terimin yer aldığı bu metinler dil ve kültür çalışmalarına kaynaklık etmektedir. Bu sebeple yazılı kaynakların muhtevasını incelemek ve söz dağarcığını belirlemek, o kültürün tarihî ve coğrafi sınırlarını çizmeye yardımcı olmaktadır. Bu bağlamda, bu yazıda belirlenebildiği kadarıyla Eski Uygurca dinî ve din dışı metinlerde geçen fiziki coğrafya terimleri üzerine bir deneme hazırlanması amaçlanmıştır. Çalışmada yer alan fiziki coğrafya terimleri Doğal Kaynaklara İlişkin Terimler ve Yapısal Jeomorfoloji Terimleri olarak iki bölümde incelenmiştir. Ayrıca ilk bölümü oluşturan Doğal Kaynaklara İlişkin Terimler kendi içerisinde Ormanlar, Dağlar, Tepeler; Toprak; Su Kaynakları ve Kıta olmak üzere dört kısımdan, Yapısal Jeomorfoloji Terimleri isimli ikinci bölüm ise Akıntı Jeomorfolojisi Terimi ve Kıyı Jeomorfolojisi Terimleri olmak üzere iki kısımdan oluşmaktadır.