Latince Deyişler ya da Yaşamın Renkleri

Roma eğitimi, düşünsel ve dinsel yaşamı üzerine yoğunlaşan çalışmaları sırasında, Antikçağ'da Yaşamın ve Ölümün Bilinmezine Yolculuk: Roma'nın Gizem Dinleri (Arkeoloji ve Sanat Yayınları, 2000]; Roma Dini, (Eskiçağ Bilimleri Enstitüsü Yayınları, 2003); Antikçağ Felsefesi: Homeros'tan Augustinus'a Bir Düşünce Serüveni, (Alfa Yayınevi, 2014]; Felsefecilere Özel Latince: Descartes Latince Öğreniyor, (Alfa Yayınevi, 2014] başlıklı telif yapıtları başta olmak üzere; Ovidius, Aşk Sanatı, (Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, [Hasan Ali Yücel Klasikler Dizisi] 2010]; Augustinus, İtiraflar, (Kabalcı Yayınevi, 2010]; Seneca, De Providentia: Tanrısal Öngörü, Veritas: Yunan ve Latin Klasikleri, (Alfa Yayınevi, 2014]; Cicero, De Amicitia: Dostluk Üzerine, (Alfa Basım Yayım, 2017]; Cicero, De Senectute: Yaşlılık Üzerine, (Alfa Basım Yayım, 2018] adlı Latin Edebiyatı'ndan düzyazı ve şiir çevirileri ile Hellen ve Roma düşüncesiyle ilgili çeşitli makaleleri bulunmaktadır. Hemen belirtmek gerekir ki, söz konusu deyişler bu çalışmayla ortaya çıkarılmamış olsaydı, çok sayıdaki Klasik Dönem şair, yazar, filozof ya da hatibe ait olan bu sözlerin başka modern dillerden veya bizzat eski Latince asıllarından tek tek okunarak bulunması belki de mümkün olmayacak ya da en azından bu çalışma çok daha uzun bir zaman sonucunda ortaya çıkabilecekti. Locus communis; Gr. koinon topoi; ing. commonplace) olarak tanımlandığında, bir yaşam sanatı olarak anlaşılan ahlak felsefesiyle ilişkilendirilmiştir. Cicero'nun tanımladığı gibi (De oratore 1.15.67), insan doğasını, kusurlarını, tutkularını, kendine hâkimiyeti, ölçülü olmayı, kadere ve ölümü konu edinen ahlak felsefesinde bir etik ilke olarak kullanılan locus communis, bu anlamda, yaşantımızı nasıl düzenleyeceğimizi gösteren kurallar dizgesini oluşturmuştur.