Staphylococcus aureus Suşlarında Metisilin Direncinin Klasik ve Moleküler Yöntemlerle Araştırılması

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Staphylococcus aureus suşlarında metisilin direncinin belirlenmesinde kullanılan çeşitli klasik yöntemlerle genotipik bir yöntem olan mecA geni varlığının kıyaslanmasıdır. Yöntemler: Çalışmaya çeşitli klinik örneklerden izole edilen 86 metisiline dirençli S. aureus (MRSA) ve 30 metisiline duyarlı S. aureus (MSSA) suşu dahil edildi. Suşların metisilin dirençleri oksasilin ve sefoksitin disk difüzyon testiyle belirlendi. Metisilin direnci için MRSA kromojenik agarda kolonilerin üreyip üremediklerine bakıldı. Polimeraz zincir reaksiyonuyla araştırılan mecA geni varlığı altın standard test olarak kabul edildi ve diğer sonuçların duyarlılık, özgüllük, pozitif prediktif değer (PPD) ve negatif prediktif değer (NPD)’leri buna göre hesaplandı. Bulgular: Duyarlılık, özgüllük, PPD ve NPD yüzdeleri sefoksitin disk difüzyon testi için sırasıyla %98.7, %81.6, %91.7, %96.9; oksasilin disk difüzyon testi için sırasıyla %100, %78.9, %90.7, %100; MRSA kromojenik agar 24. saatlik değerlendirme için sırasıyla %45.8, %63.2, %70.2, %38.0; 48. saatlik değerlendirme için sırasıyla %51.4, %63.2, %72.5, %40.7 idi. Sonuçlar: MRSA sorununun yüksek olduğu hastanelerde gerekli önlemlerin alınabilmesi açısından mecA geninin araştırılması en doğru sonuca ulaşmada önemlidir. Sefoksitin ve oksasilin disk difüzyon yöntemleri sonuçları birbirine yakın bulunduğundan sefoksitin diski olmadığı durumlarda oksasilinin de bir alternatif olabileceğini düşünmekteyiz. MRSA saptanması için kromojenik agarın kullanılması durumunda ihtiyatlı davranılması uygun olacaktır.