Dicindo adeus a Galicia dende o Highland Princess: unha análise da obra de Seoane dende o poema

Vai medrando e irá na mocidade estudar a Santiago de Compostela a carreira de Dereito, na que se licencia en 1932, anos que se converten para Seoane nunha década que mar- ca especialmente a súa vida pois serán os anos nos que se establece como avo- gado, empeza a expoñer coma pintor e a participar en actividades políticas e cul- turais que o vinculan ao Partido Galeguista e a significarse como home de es- querdas e republicano. Tamén, neste mesmo nivel fai uso da paradiástole lo- grando fixar a atención do lector: aos amigos queridos, mor- tos, ou si vivos, somidos en espesas, mouras tebras Doutra banda, logra resaltar a diferenza que existe entre ambas ideas, o contraste é claro e preciso: á miña vida pasada, o meu presente vivo e o meu porvir que veñen do fundo das túas entranas, aleivosa- mente feridas, e isas longas risadas tolas, sombrizas coma ou- beos Desagarimado saín da longa noite en que te sumi- ron Galicia, e aínda sentindo orgulo da tua gloria popular, an- tiga, Achegándonos ao nivel sintáctico, comprobamos que Luis Seoane en Dende o Highland Princess transmite calma, serenidade e lentitude entre outras moitas ideas, a través da supresión de conxuncións, do asíndeto: Vexo coma estadeas percorrer pol-o ár, en rin- gleiras, aos parentes próisimos, aos amigos queridos, mor- tos, ou si vivos, somidos en espesas, mouras tebras, e aínda sentindo orgulo da tua gloria popular, an- tiga, da tua terra verde xurdida do océano, das túas pedras venerables, A braquiloxía é tamén utilizada polo poeta, suprime algúns elementos da frase por se sobreentenderen moi facilmente e por chegar antes onde quere chegar á denuncia das inxustizas: o mesmo que aqueles que, condenados ao silencio por: o mesmo que [fixeran] aqueles que... ou que veñen do fundo das túas entranas, aleivosa- mente feridas por: que veñen do fundo das túas entranas, [que están] aleivosa- mente feridas" Examinado xa o uso que Seoane fai das figuras de dicción, pasamos agora a comprobar que ocorre coas de pensamento, con estas figuras literarias coas que o poeta nin muda o significado das palabras nin fornece sonoridade, senón que os seus efectos estilísticos se basean nas ideas e no contido, tentando influír en nós, lectores, espertando os nosos sentimentos. Seoane pinta con total inde- pendencia e liberdade levando o uso da cor ata o extremo, igual que farían os vangardistas franceses, para pintar este mar de Seoane as cores se converten nas I-escoito as voces amaldizoadas dos teus car ceeiros e