Pathogenicity of Meloidogyne Incognita on Sesamum Indicum and the Efficacy of Yield-Based Scheme in Resistance Designation

Two screenhouse experiments were conducted in 2004 and 2005 rainy season to investigate the reaction of three selected Sesamum indicum cultivars against three population densities of a root knot nematode, Meloidogyne incognita. Seedlings of S. indicum were raised in pots arranged in completely randomised design and inoculated with 0, 5 000, and 10 000 eggs of M. incognita, replicated six times. Root knot disease was evaluated at mid-season and harvest. A new method for evaluating and reporting resistance to Meloidogyne spp. that divides the screening procedure into two phases in the same experiment was adapted. The first phase investigated the host response through the traditional standard method that utilises only gall and nematode reproduction indices, while the second considered the effect of root knot disease on grain production of the crop. There was consistency in host designation of E8 and NICRIBEN-01M (syn: 530-1-6) which were classified under the traditional and improved rating schemes as tolerant and resistant, respectively. However, S. indicum breeding line Pbtil (No. 1) which was considered susceptible under the old system was found to be tolerant using the integrated and improved system. Root galls incited by the nematode degenerated significantly from mid-season to harvest time. Utilising yield as additional parameter for assessing resistance to root knot nematode provides a complete picture of Sesamum-Meloidogyne interaction, and therefore a more meaningful system for determining host response. W porze deszczowej 2004 i 2005 r. przeprowadzono dwa doświadczenia pod osłonami mające na celu zbadanie reakcji trzech wybranych odmian Sesamum indicum na trzy gęstości populacji guzaka korzeniowego, Meloidogyne incognita. Rozsady S. indicum hodowano w doniczkach w układzie całkowicie zrandomizowanym i inokulowano 0, 5 000 oraz 10 000 jaj M. incognita, w sześciu powtórzeniach. Postęp choroby oceniano w połowie sezonu hodowlanego i podczas zbiorów. W celu oceny i opisu odporności na Meloidogyne ssp. zaadaptowano nową metodę, która dzieli procedurę klasyfikacji na dwie fazy w tym samym doświadczeniu. W pierwszej fazie reakcję badano tradycyjną, standardową metodą wykorzystującą tylko indeksy wyrośli i reprodukcji nicieni, natomiast w drugiej wzięto także pod uwagę wpływ choroby na produkcję ziarna w uprawie. Według obydwu podejść, tradycyjnego i ulepszonego, żywicieli E8 i NICRIBEN-01M (syn: 530-1-6) zgodnie zaklasyfikowano jako odpowiednio tolerancyjne