Ringwerk in Nederland. Wat vind het Vogeltrekstation er zelf van?

Ornithologisch onderzoek is ondenkbaar zonder de medewerking van vrijwilligers, die met grote inzet gegevens over de avifauna en alles wat daarmee samenhangt verzamelen. De ringers vormen hierin een elite, die als enigen de levende vogels ook in de hand krijgen en daardoor onmisbare extra informatie kunnen aandragen. Het ringwerk vereist een uitgebreide organisatie, die door de afdeling Vogeltrekstation (VT) van het Instituut voor Oecologisch Onderzoek te Heteren verzorgd wordt. Tussen dit bureau en de mensen in het veld kan gemakkelijk onbegrip ontstaan. Omdat de ringers niet aan de interne discussies binnen het VT kunnen deelnemen, begrijpen zij minder goed waarom bepaalde maatregelen genomen worden. Veel vragen en kritiek zijn hiervan het gevolg, vooral na zo’n vervelende maatregel als de verhoging van de ringprijzen. Kritiek zal er altijd blijven, alleen al omdat medewerkers tegenstrijdige belangen hebben. Niet iedereen kan het naar de zin gemaakt worden. We leggen kritiek echter niet naast ons neer, we overwegen voortdurend welke ideeën we kunnen overnemen en trachten duidelijk te maken waarom een bepaald beleid gevoerd wordt. Gezien sommige opmerkingen, lijkt het ons zinvol eerst uit te leggen: Waarom de ringcentrale onder het I.O.O. valt. De Nederlandse ringcentrale is in 1911 opgericht door het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden. Dat lijkt nu wat vreemd, maar in die tijd beschikten musea, als weinigen onder de wetenschappelijke instituten, over voldoende administratieve mankracht om zo iets op zich te nemen. Ook in het buitenland zijn veel ringcentrales bij musea ondergebracht.