We moeten nu de échte oorzaken van radicalisering aanpakken

Op straat en op de blogs gonst het van het afgrijzen. Terecht. Zelden is ons land geconfronteerd geweest met een dergelijke afschuwelijke moordpartij. Tezelfdertijd krijgt het publieke debat een nieuwe kleur. De onderliggende gedachte is dat die home grown-terroristen gedurende jaren hebben genoten van 'onze' sociale voorzieningen, van 'ons' onderwijs, van 'onze' welvaartsstaat en dat 'ze' ondanks dat blijkbaar zo haatdragend zijn geworden dat 'ze' zich keren tegen de eigen wieg. In plaats van dankbaar te zijn. De redenering is dan dat 'we' lange tijd veel te naïef, te meegaand, zijn geweest. 'We' hadden veel vroeger moeten eisen dat 'ze' zich aanpasten. 'We' hadden moeten duidelijk maken dat de Belgische sociale welvaart was opgebouwd dankzij het zweet van vele Belgische loonarbeiders, die het lange tijd veel moeilijker hadden dan 'hun' generatie. Kortom: 'we' zijn veel te laks, te verdraagzaam geweest, veel te politiek correct. 'We' en 'zij', we leren opnieuw in kampen denken blijkbaar.