Study on the occurrence of pathogenic free-living amoebae in cooling water of Belgian power plants

Vrij-levende amoeben, een heterogene groep van ééncellige eukaryote organismen, zijn sterk verspreid in de natuur. Enkele soorten, nl . Naegleria fowleri (Nf) en Acanthamoeba spp., zij n thermofiel en potentiële ziekteverwekkers voor mens en dier. Tev ens kunnen deze amoeben als gastheer fungeren voor andere (potentieel) p athogene microörganismen zoals Legionella pneumophila, < I>Parachlamydiaceae en Mimivirus. Thermofiele vrij-levende amoeben zijn sterk verspreid in wateren met relatief hogere temperaturen en worden daarom vaak teruggevonden in industrieel koelwat er. De aanhoudende industriële groei en onze dagelijkse moderne levenswijze zorgen ervoor dat steeds meer water verbruikt wordt. Samen met de (mogelijke?) opwarming van de biosfeer zal dit ongetwijfeld zorgen voor een toename aan ideale habitats voor thermofiele vrij-levende amoeben. W il men voorkomen dat ziekten die gerelateerd zijn aan deze amoeben toene men in aantal, dan zal men de controle van de watermassa moeten opvoeren . In deze studie worden vooreerst bestaande detectie- en kwantific atiemethodes voor vrij-levende amoeben geëvalueerd. Bij cultuurafh ankelijke detectie worden de vrij-levende amoeben gekweekt op de traditi onele manier, gevolgd door een karakterisatie van de amoeben. Deze karakterisatie vindt plaats met behulp van microscopie (morfologische k arkteristieken), immunologische methoden (enzyme-linked immunosorbent as say, ELISA), isoenzyme electroforese and DNA-gebaseerde method zoals kla ssieke PCR, DNA sequentiebepalingen en amplified fragment length polymo rphism (AFLP). Een snelle, specifieke, betrouwbare, eenvoudige, gevoelige en kwantitati eve detectie van vrij-levende amoeben is wenselijk om preciese informati e te bekomen over hun voorkomen, identiteit en concentratie in waterstal en. Traditionele cultuurmethoden, waarbij slechts een fractie van de totale amoebenpopulatie groeit, zijn erg omslachtig en tijdrovend, maar zijn no g steeds de gouden standaard voor de detectie van amoeben. Voor veelvuldige screening van N. fowleri in waterstalen raden we het gebruik aan van een specieke Nf ELISA voorafgegaan door een amoebenc ultuur, die gecombineerd wordt met een Most probable Number (MPN), ind ien althans de resultaten niet dringend vereist zijn. Sequeneren van het rDNA levert de meeste informatie over intraspecifieke variatie binnen N. fowleri. Slechts één N.fowleri genotype werd te ruggevonden in koelwater van elektrische centrales. Dit resultaat duidt erop dat dez