Kwalitatieve analyse bij de huisarts van de noden, de verwachtingen en de houding betreffende de wachtdienst van nu en in de toekomst

Context: Dit onderzoek komt voort uit de recente veranderingen in de organisatie van de wachtdiensten in Vlaanderen met de oprichting van de huisartsenwachtposten. Het recente KCE rapport van het kenniscentrum voor de gezondheidszorg, de geplande overheveling van de organisatie van wachtdienst naar het regionale niveau en de controverse omtrent deze wachtposten maken dit tot een hot topic in heel wat wachtkringen. Onderzoeksvraag: Via een kwalitatieve analyse gaan we na wat de noden en verwachtingen zijn bij huisartsen in 3 verschillende regio's, in demografie gelijk maar verschillend in de huidige toekomstvisie betreffende de organisatie van de wacht. Daarbij trachten we eventuele verschillen in houding betreffende de wachtdienst in het algemeen en het concept van de wachtpost in het bijzonder aan het licht te brengen en verbanden onderling op te sporen. Tot slot worden deze attitudes gespiegeld aan de verwachtingen van de huisarts voor de wachtdienst van de toekomst. Methode (literatuur & registratiewijze): Enerzijds, bestaat ze uit een literatuurstudie met nazicht van al verricht onderzoek naar "after hours" eerstelijns gezondheidszorg in Vlaanderen en gelijkaardige Europese alternatieven. Hierbij gaat specifieke aandacht naar de noden, de verwachtingen en houding van de huisarts hieromtrent en over het concept van de huisartsenwachtpost in het bijzonder. Anderzijds wordt een bevraging verricht bij huisartsen uit drie verschillende regio's over diezelfde aandachtspunten van de wachtdienst. Hierbij werd gebruik gemaakt van de meest geschikte vragenlijst die vanuit het literatuuronderzoek werd verkregen. Resultaten: 134 artsen namen deel aan de studie, met een passende demografische verdeling en conform het gemiddelde in Vlaanderen. Er werd zowel een frequentie als een correlatieanalyse uitgevoerd op de antwoorden met volgende bevindingen: Het principe van de continuïteit van de zorg blijft overeind, maar de bereidheid tot het uitvoeren van de nachtpermanentie begint te tamen en stemmen tot uitbesteding van de wachtdienst komen op. Dit vooral bij de groep huisartsen die de wacht niet meer als een kerntaak beschouwen. Bij hen en bij een grote groep oudere mannelijke soloartsen is de verknochtheid aan het eigen kabinet groot, is de motivatie tot samenwerking beperkt en is er een afwijzen van nieuwe initiatieven voor de wacht die meer omkadering en veiligheid voor de arts kunnen bieden. Er is dan ook een belangrijke polarisatie in opinie tussen hen en jonger