Karl Popper'ın idealizm eleştirisi

20. yüzyılda bilim felsefesi, sosyal felsefe ve siyaset felsefesine önemli katkılar yapmış olan Karl Popper’ın felsefi idealizm eleştirisi onun yanlışlamacılık adını verdiği bilimsel yönteminin metafizik, epistemoloji, sosyal felsefe ve siyaset felsefesi alanlarına uygulanmasıyla kendini gösterir. Kendisini bir realist olarak tanımlayan Popper’a göre idealizm gerçekliğin akıl ile bilinemeyeceği düşüncesi veya kesinlik arayışı gibi yanlış fikir ya da saiklerle ortaya çıkmış ve başlıca iki hatalı ve zararlı sonuç doğurmuştur. Ona göre bu sonuçlar tarihin karşı konulamaz bir akışa sahip olduğu görüşü olan tarihsicilik ve sosyal büyünlerin bireylerin toplamından daha fazla, organik birer yapı olduklarını savunan holizmdir. Tarihsicilik ve holizm ise tarih boyunca 20. yüzyıldaki totaliteryen rejimler gibi kapalı toplumların felsefi zeminini oluşturmuşlardır. Bu nedenle Popper idealizmi eleştirirken aslında idealizmin kendisine göre bu iki zararlı sonucunu eleştirme gibi pratik bir hedef gütmektedir. Bu çalışmada öncelikle felsefi idealizm ve Popper’ın felsefesi anahatlarıyla incelenmiş ve daha sonra sırasıyla Popper’ın idealizme karşı metafizik, epistemolojik, sosyal ve politik eleştirileri irdelenmiştir.