Apne-hipopne indeksi ile akciğer volümleri ve hava yolu rezistansı arasındaki ilişkinin tanımlanması

Amaç: Obstrüktif Uyku Apne sendromu (OUAS), uyku sırasında üst solunum yollarında tekrarlayıcı tam veya kısmi daralmaların olması ve sıklıkla kan oksijen satürasyonunda azalma ile karakterizedir. Üst solunum yolu açıklığı, inspirasyon sırasında oluşan negatif intraluminal basıncın kollabe edici etkisi ile üst hava yolu dilatatör kas aktivitesi arasındaki denge ile belirlenmektedir. Bu çalışmada, OUAS patogenezinde doğrudan rol almadığı düşünülen akciğer hacimleri ve hava yolu dirençleri ile değişik şiddetteki OUAS olguları arasındaki ilişkiyi tanımlamayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız İstanbul Süreyyapaşa Göğüs Hastalıkları ve Göğüs Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Göğüs 6 Kliniği’nde, merkezimiz uyku laboratuvarında Ocak 2008-Mayıs 2008 tarihleri arasında polisomnografi tetkiki uygulanmış, 26’sı (%24,8) kadın ve 79’u (%75,2) erkek, toplam 105 olgu ile yapıldı. Kimlik bilgileri, vücut kitle indeksi (VKİ), boyun çevresi, ek hastalık durumu, sigara öyküsü ve Epworth uykululuk skalasını (ESS) içeren hasta bilgi formu doldurulan olgulara tüm vücut pletismografisi uygulandı. Solunum fonksiyon testleri, akciğer hacimleri ve hava yolu dirençleri yaşa, boya ve kiloya göre beklenen % değerlerine göre kayıt edildi. Bulgular: Apne-hipopne indeksine göre 4 gruba ayrılan hastaların; %25,7’sine basit horlama tanısı, %21,9’una hafif OUAS, %22,9’una orta OUAS, %29,5’ine ise ağır OUAS tanısı kondu. Ağır OUAS grubunda ekspiratuvar rezerv volüm (ERV) diğer OUAS gruplarına göre düşük bulundu. Solunum fonksiyon testleri, hava yolu dirençleri ve diğer akciğer hacimleri açısından böyle bir farklılık saptanmadı. VKİ ve boyun çevresi, ağır OUAS grubunda yüksek bulunurken hastalık şiddetine göre ESS’de gruplar arasında fark bulunmadı. Sonuç: Sonuç olarak çalışmamızda OUAS şiddeti hava yolu direnci ve ERV hariç diğer akciğer hacimlerinden etkilenmemektedir.