Yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalara ait klinik izolatların tür dağılımı ve antibiyotik duyarlılıkları

Amaç: Yoğun bakım üniteleri, hastane enfeksiyonlarının ve dirençli mikroorganizmaların en yaygın görüldüğü hastane bölümleridir. Bu çalışmada; bir yıllık dönemde yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalara ait çeşitli örneklerden izole edilen mikroorganizmaların tür dağılımı ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bakterilerin tanımlanmasında MALDİ TOF MS ve BD Phoenix sistemi kullanılmış, antibiyotik duyarlılıkları Kirby Bauer disk difüzyon yöntemi ve BD Phoenix sistemi kullanılarak “Clinical and Laboratory Standards Institute” önerileri doğrultusunda değerlendirilmiştir. Bulgular: Bu çalışmada 575 (%49,4) gram negatif bakteri (GNB), 556 (%47,8) gram pozitif bakteri (GPB) ve 32 (%2,7) Candida spp. olmak üzere toplam 1163 mikroorganizma elde edilmiştir. Suşların 488’i kan, 233’ü idrar, 224’ü solunum yolu, 88’i steril vücut sıvısı, 68’i yara, 62’si kateter örneğinden üretilmiştir. En sık izole edilen GNB’ler sıklık sırasına göre; 131 (%11,2) Acinetobacter baumannii, 109 (%9,3) Klebsiella pneumoniae, 91 (%7,8) Escherichia coli olarak belirlenmiştir. Genişlemiş spektrumlu beta laktamaz üretimi 16 E. coli, 29 Klebsiella spp.’de saptanmıştır. Karbapenem direnci 132 Acinetobacter spp., 27 Pseudomonas spp., 14 K. pneumoniae, bir E. coli suşunda saptanmıştır. Pseudomonas cinsine amikasin ve siprofloksasin, Acinetobacter cinsine amikasin ve kolistin, Escherichia ve Klebsiella cinslerine ise amikasin ve imipenem en etkili antibiyotikler olarak tespit edilmiştir. En sık izole edilen GPB’ler sıklık sırasına göre; 351 (%30) koagülaz negatif stafilokok (KNS) (192 S. epidermidis), 111 (%9,5) Enterococcus spp. (67 Enterococcus faecalis), 55 Staphylococcus aureus olarak belirlenmiştir. Metisilin direnci yedi S. aureus, 191 KNS’de, vankomisin direnci ise üç Enterococcus faecium suşunda saptanmıştır. S. aureus ve Enterococcus suşlarına karşı en etkili antibiyotikler linezolid, vankomisin ve teikoplanin olarak belirlenmiştir. Sonuç: Her merkezin kendi mikroorganizma dağılımı ve direnç durumlarını belirleyerek bu doğrultuda tedavi protokollerini düzenlemesi dirençli ikroorganizmalarla mücadelede fayda sağlayacaktır.