İş yaşamında gözardı edilen bekar kadın çalışanlar

Literatürde evli kadınların iş hayatında yaşadıkları zorluklara ilişkin çok sayıda çalışma mevcuttur. Ancak bekâr kadınların çalışma yaşamlarının perde arkasında evli ve çocuklu hemcinslerine yapılan ayrımcılık neticesinde yaşadıkları sorunlar gözardı edildiğinden araştırmanın sorunsalı bu minvalde belirlenmiştir. Bu bağlamda araştırmanın nitel araştırma yöntemlerinden yüzyüze görüşme tekniği ile yapılmasına karar verilmiş ve 40 bekâr çalışan kadınla görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Örnekleme yöntemi amaçsal örnekleme dâhilinde yer alan “ölçüt (kriter) örnekleme” olarak belirlenmiştir. Bu bağlamda ölçütler; a) bekâr olmak b) çocuk sahibi olmamak c) bir kurumda çalışıyor olmak d) aktif çalışma hayatının en az 1 yıl olması şeklinde oluşturulmuştur. Araştırmaya katılan kadınların yaşları 25 ile 48 arasında değişmektedir. Katılımcılar hemşire, veteriner, mühendis, gazeteci, mağazacı, güvenlik, polis, bankacı, öğretmen gibi farklı meslek gruplarından seçilmiştir. Söz konusu katılımcılardan elde edilen veriler “betimsel analiz”e tabi tutulmuştur. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular; bekâr kadınların çalışma hayatlarındaki yoğunluktan dolayı iş yaşam dengelerinin olmadığı ve özellikle kadınlara uygulanan pozitif ayrımcılığın hemcinsler arasında eşit dağıtılmadığı yönündedir. Nitekim bireysel olarak bekâr kadınların, evli ve çocuklu hemcinsleriyle yaptıkları karşılaştırmada çalışma koşullarının ağırlaştığını düşündükleri; evli ve çocuklu çalışanların eşlerini ve çocuklarını bahane ederek kendilerine fırsat yarattıklarına ilişkin algının bekâr kadınlar arasında hakim olduğu görülmüştür. Bekâr çalışanlar, evlilerin kendilerine ait iş yaşamlarında sorumluluklarının yükünü almadıklarını, yöneticilerin de bu duruma uyduklarını sonuç olarak kendilerinin mağdur edildiğini düşünmektedirler.