Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde ad durum ekleri ve ad eylemlerin öğretimi

Ülkemizde göçmen nüfusun ve son yıllarda üniversite eğitimi almaya gelen öğrenci sayısının artması, Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesine daha fazla önem verilmesine neden olmuştur. Türkçe öğreten merkezlerin artması, ders kitaplarının çeşitliliği ve bu alandaki talebi karşılama çabaları sevindiricidir. Bununla birlikte, Türkçe öğretim setlerinde dil bilgisi yapılarının öğretilme sırası farklılık göstermekte ve uzman görüşlerine göre birbirini izleyen dil bilgisi yapılarının öğretilmesi aralıklı olarak yapıldığı için öğrenciler yapılar arasındaki ilişkiyi kuramamaktadır. Bu çalışmada Türkçe öğretim setlerinde ad durum ekleri ve ad eylemlerin öğretilme şekli ve zamanlaması incelenmiştir. Çalışmanın amacı, belirlenen Türkçe öğretim setlerinde bu iki dil bilgisi yapısının hangi düzeyde ve ne şekilde öğretildiğini belirlemek ve bu yapıların hangi düzeylerde öğretilmesi, nasıl ve hangi sırayla açıklanması gerektiğini belirlemektir. Çalışmada nitel bir araştırma yöntemi olan doküman analizi kullanılmıştır. Çalışma dokümanları olarak Yeni Hitit Yabancılar İçin Türkçe öğretim seti, Gazi Yabancılar İçin Türkçe öğretim seti, Yedi İklim Türkçe Yunus Emre Enstitüsü öğretim seti, İstanbul Yabancılar İçin Türkçe öğretim seti belirlenmiştir. İncelenen öğretim setlerinde ad durum eklerinin A1 seviyesinde ancak ad eylemlerin farklı seviyelerde yer aldığı, yani birbiriyle bağlantılı iki yapının birbirinden bağımsız ele alındığı ve öğretiminin aralıklı yapıldığı, yapılar aralarında öğrenicinin kurabileceği bağın yeterince belirtilmediği tespit edilmiştir. Çalışmada söz konusu yapıların birbiriyle bağlantılı olduğu, aynı seviyede art arda nasıl anlatılması gerektiği örneklerle verilmiştir.