Tip 2 diyabetli hastalarda diyabetik periferik nöropati sıklığı, ilişkili faktörler ve farkındalık durumunun değerlendirilmesi

Amaç: Diyabetik nöropati sıklıkla hastanın şikayeti olursa veya önlenebilecek komplikasyonlar gelişmişse tanı almaktadır. Tip 2 diyabetli (T2DM) hastalarda diyabetik periferik nöropati (DPN) varlığının bildirildiğinden daha sık olduğu hipotezinden yola çıkarak bu hasta grubunda DPN sıklığını ve ilişkili olduğu durumları araştırmayı planladık. Yöntem: Diyabet polikliniklerimize başvuran 336 tip 2 diyabetli hasta çalışmaya alındı. Anamnezleri, demografik ve antropometrik bilgileri, kullandıkları ilaçlar ve laboratuvar verileri kaydedildi. Diyabetik nöropatiyi saptamak amacıyla MNSI (Michigan Neuropathy Screening Instrument) skorlaması ve Semmes-Weinstein monofilaman testi uygulandı. Bulgular: Bu 336 hastanın (yaş ortalaması 57,9±10 yıl, %63,7’si kadın) ortalama diyabet süresi 9,5±7,8 yıldı. HbA1c, açlık kan şekeri ve vücut kütle indeksi ortalaması sırasıyla %8,7±2, 182±89 mg/dl ve 32±5,8 kg/m2 bulundu. DPN sıklığı %38,7 (n=130) saptandı. Daha önce nöropati tedavisi başlanmış olan 32 hasta (%9.5) ilaç kullanımları nedeniyle diğer analizlere katılmadı. Diyabetik nöropatisi olan grupla (n=107) olmayan grup (n=197) arasında kadın cinsiyet (%71 vs %59,9, p=0,054), yaş (60,6 yıl vs 55,9 yıl, p