Sağlık çalışanlarında işe hazır bulunuşluk ölçeğinin geçerliliği ve güvenilirliği

Amaç: İşe hazır bulunuşluk, bireylerin iş yaşamlarında başarıyı yakalayabilmelerini sağlayacak niteliklere sahip olma derecesidir. Bu çalışma, İşe Hazır Bulunuşluk ölçeğinin Türk toplumunda sağlık çalışanları için geçerli ve güvenilir olup olmadığını değerlendirmek amaçlı yapılmıştır. Tasarım/Yöntem: Araştırma metodolojik bir çalışma olarak, İstanbul’ da yer alan özel hastanelerdeki 360 sağlık çalışanı üzerinde yürütülmüştür. Ölçeğin güvenilirliğinin test edilmesinde iç tutarlılık analizi, geçerliliğinin test edilmesinde ise doğrulayıcı faktör analizi kullanılmıştır. Demografik değişkenler için tanımlayıcı istatistiklerden yararlanılmıştır. Sonuçlar: Yapılan güvenilirlik analizi sonucu ölçeğin genel güvenilirlik katsayısının α=0,89 ve içerdiği dört faktörün yüksek güvenilirlik katsayıları gösterdiği görülmüştür (0,90; 0,87; 0,93; 0,87). Doğrulayıcı faktör analizi sonucu ölçekteki bazı maddelerin bulundukları alt boyutlardan farklı boyutlara bağlandıkları, bazı maddelerin ise birden fazla alt boyut içerisinde algılandıkları belirlenmiştir. Gerekli düzeltmeler yapıldıktan sonra elde edilen model uyum indeksleri, ölçeğin sağlık çalışanlarında kullanımının geçerli olduğunu göstermiştir (χ2/DF=1,57 ; NFI=0,87; CFI=0,95; GFI=0,86; RMSEA=0,04). Özgün Değer: Sağlık çalışanlarının iş ortamları uzun saatler ve yoğun çalışma gerektiren, yüksek risk içeren ve yorucu ortamlardır. Dolayısıyla sağlık profesyonelleri için işe hazır bulunuşluk özellikle iş ortamına geçişi kolaylaştırması ve uyumu sağlaması yönüyle büyük önem taşımaktadır. Çalışma sonuçları, ölçeğin Türk toplumunda sağlık çalışanlarına uygulanabilirliğini göstermektedir.