Yaşlıların Düşme Sıklıklarının Ve Bedensel Etkinlik Düzeylerinin Araştırılması

Bu çalışma; yaşlıların bedensel etkinlik düzeyi, düşme sıklıkları, düşme korkusuyla bedensel etkinlik düzeyi arasındaki ilişkiyi ve spora katılım engellerini ortaya koymak için yapılmıştır. Çalışmaya 1. basamağa her hangi bir rahatsızlık sonucunda başvuran, yaşları 72.88±5.37, BKİ (Beden Kitle İndeksi) 25.73±3.02 olan 25’i erkek 25’i kadın toplam 50 yaşlı birey gönüllü olarak katılmıştır. Veri toplama aracı olarak anket formları (Sosyodemoğrafik anket, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi) kullanılmıştır. Veriler, yaşlılardan sözlü onam alındıktan sonra yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak toplanmış; verilerin değerlendirilmesi SPSS 15.0 paket programı kullanılarak frekans, yüzde, ortalama, korelasyon ve ki-kare testi ile analiz edilmiştir. Yapılan değerlendirmede katılımcıların %44’ü (n=22) düşük seviyede, %34’ü (n=17) orta seviyede, % 22’si (n=11) yüksek seviye aktif olduğu görülmüştür. Yaşlılar, bedensel etkinliğe yeterince katılamamalarının nedenlerini; %50.98’i (n=26) sağlık problemleri % 15,68’i (n=8) kendilerinde spor yapacak gücü bulamamaları, %9.80’i ise tembellik olarak bildirmektedirler. Katılımcıların %76’sı (n=38) en az bir kronik hastalığa sahiptir. Bedensel etkinlik düzeyi azaldıkça düşme korkusu artmaktadır (r=0.400, p=0.02). Erkekler kadınlara oranla daha etkindirler. Bedensel etkinliğe katılım istek düzeyi arttıkça bedensel etkinliğe katılım oranı da artmaktadır (r=0.283, p=0.02). Katılımcıların %28’i (n=14) 50 yaşından sonra en az bir defa düşme deneyimi yaşadığını belirtmişlerdir. Yaşlılar arasında düzenli bedensel etkinliklere katılım oranı düşüktür. Bedensel etkinliğe katılım için engel olarak görülen sağlık problemleri ve fonksiyonel güçsüzlüğün, yine bedensel etkinlikle rehabilite edilebileceği aşikârdır. Düşme korkusunun giderilebileceği ve bedensel etkinliğe katılımın artırılabileceği akılda tutulmalıdır.