Akne vulgaris patogenezinde D vitamini ve interlökin-17’nin rolünün değerlendirilmesi

Amaç: Akne vulgaris (AV) patogenezinde T helper 17 (Th17) hücrelerinin ve interlökin-17’nin (IL-17) rolü olduğu düşünülmektedir. Kemik metabolizmasında rol aldığını bildiğimiz D vitaminin de monositler üzerinde Toll-like reseptörü 2 ekspresyonunu ve Th17 hücrelerini inhibe ederek proenflamatuvar sitokilerin üretimini azalttığı yolunda veriler bulunmaktadır. Çalışmamızda AV patogenezinde IL-17 ve D vitamini düzeylerinin etkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ekim 2015 ve Nisan 2017 arasında AV tanısı alan 80 olgu (49 kadın/ 31 erkek) ve 80 sağlıklı kontrol (40 kadın/40 erkek) dahil edildi. Demografik ve klinik özellikler takip formuna kaydedildi. Tüm katılımcılardan kan örnekleri toplandı. IL-17, sandviç ELISA yöntemiyle, D vitamini ise kemilüminesans yöntemiyle çalışıldı. Bulgular: Hasta grubunda 25-hidroksivitamin D3 [25(OH)D3] vitamini düzeyi kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (p=0,038). IL-17 düzeyinde ise iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p=0,959). Global akne derecelendirme sistemine göre hafif şiddetli olan AV olgularında D vitamini düzeyi 18,5 (12,8-23,1) ng/mL iken orta-şiddetli grupta D vitamini düzeyi 18,0 (11,2-23,1) ng/mL olarak saptandı. Lezyonların şiddetiyle 25(OH)D3 vitamini düzeyi arasında anlamlı ilişki olmadığı gözlendi (p=0,623). Hafif şiddetli grupta IL-17 düzeyi 534,7 (207,4-640,0) pg/mL iken orta-şiddetli grupta IL-17 düzeyi 368,1 (137,6-640,0) pg/mL olarak saptandı. Hastalarda AV lezyonlarının şiddetiyle IL-17 düzeyi arasında anlamlı ilişki olmadığı gözlendi (p=0,256). Sonuç: AV hastalığının patogenezinde D vitamini ve IL-17 düzeylerinin rolü olup olmadığı araştırılan bu çalışmada AV hastalığı ile D vitamini ve IL-17 düzeyleri arasında belirgin bir ilişki gözlenmemiştir.