Rondtrekkende dadergroepen: een empirische toets

Het fenomeen van de rondtrekkende daders krijgt toenemende aandacht binnen het Belgische en Europese veiligheidsbeleid. Deze aandacht is gegroeid vanuit diverse vaststellingen op het terrein en heeft geleid tot allerhande definities en concrete beleidsmaatregelen. In deze bijdrage wordt dit fenomeen en de kenmerken die aan deze dadergroepen worden toebedeeld, voor België aan een empirische toets onderworpen. Op basis van dit onderzoek wordt gesteld dat de kenmerken "mobiliteit" en "nationaliteit" empirisch zinvolle aanknopingspunten geven om deze dadergroepen apart te bestuderen. Er zijn geen aanwijzingen dat het bijzonder karakter van deze groepen het gevolg is van beleidsmatige interesse,maar eerder de katalysator ervan. The phenomenon of the so-called ‘itinerant crime groups’ receives increasing attention within Belgian and Western European law enforcement agencies. This attention stems from various perceptions in practice and has led to a number of definitions and policy measures. In this paper, the phenomenon and the characteristics ascribed to it, are empirically tested for Belgium. Based on this research, the features mobility and nationality come out as useful elements to study these crime groups as a different phenomenon. There are no indications that the special character of these groups is the consequence of policy-related attention, but rather functions as a catalyst for this interest.