The Effects of Waterlogging Stress and Recovery Treatment on Some Common Bean Genotypes

Bu çalışmada 15 taze fasulye (Phaseolus vulgaris L.) genotipinin su basması stresine toleransları ve geri kazanım kapasiteleri morfolojik ve fizyolojik açıdan araştırılmıştır. Bitkiler kontrollü sera koşullarında ortalama 30/17ºC sıcaklık (gündüz/gece) ve %50 nemde yetiştirilmiştir. Fideler 3-4 yapraklı olduğu dönemde 7 gün süre ile su basması stresine maruz bırakılmış ve sonrasında 7 gün boyunca geri kazanım uygulamasına tabi tutulmuştur. Su basması uygulamasının sonunda genotiplere ait yaprak ve kök yaş-kuru ağırlıkları ile toplam klorofil miktarının önemli derecede azaldığı tespit edilmiştir. Su basması uygulamalarına oranla geri kazanım uygulamalarının yaprak yaş-kuru ağırlığı ile toplam klorofil miktarında artışa neden olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte geri kazanım uygulamalarının kök yaş-kuru ağırlığına, olgun yaprakların yaprak alanına olan etkisi genotiplere göre farklılık göstermiştir. Su basması uygulaması sonunda bütün genotiplerin iyon sızıntısı (%) oranlarında artış belirlenmiştir ve bu oranların geri kazanım uygulamaları sonucu elde edilen oranlardan yüksek olduğu tespit edilmiştir. Şeker Fasulye genotipinin göreceli olarak tolerant, Y1 genotipinin ise nispeten hassas olduğu ortaya konulmuştur. İncelenen tüm parametreler dikkate alındığında fasulye genotiplerinin su basması stresine toleranslarının ve geri kazanım kabiliyetlerinin kök ve yaprak bölgesine göre farklılıklar gösterdiği belirlenmiştir. Tolerance and recovery ability of green bean genotypes to waterlogging stress were investigated in terms of morphological and physiological in 15 genotypes. Plants were grown under controlled green house conditions at 30/17ºC temperature (day/night) and 50 % relative humidity. When the plants have developed 3-4 true leaves seedlings were exposed to waterlogging stress for 7 days and then taken to normal growth conditions. At the end of waterlogging treatment both roots and leaves fresh and dry weight, total chlorophyll content values were significantly reduced. It was determined that recovery treatment, compared to waterlogging treatment, increased leaf fresh-dry weight, total chlorophyll content. Besides, root fresh and dry weight and old leaves’ leaf area varied depending on genotype. After waterlogging treatment the degree of ion leakage (%) was increased at all genotypes more than the recovery treatment. Şeker Fasulye was determined as the tolerant genotype, whereas Y1 was determined as relatively more sensitive genotype. According to the