Планината на гневот

After the Second World War and the liberation of the country as well as after the victory of the socialist revolution, a time of rebuilding and recovery comes. It is a time for insisting on collectivization of the peasant's estates. New ideas for developing of agriculture and cattle breeding are trying to spread over in the western part of Macedonia, too. The president of the peasant's cooperative is Stamat, a war veteran, who strongly believes in and works on collectivization as the only way and decision for the poor peasant. On this view for a the better future he clashes with the resistance of the richer peasants who are not willing at all to give up their own land. Opposed to that, Stamat is also faced with the decision of the Country Committee to take over then and give it to the limber industry. The peasants consider the mountains their own property and as a resource of existance. Stamat’s resistance and attempts to change the decision are unsuccessful. He feels that his revolutionary ideal is brutalized because of someone's bureaucracy's decisions. In such circumstances, he is also faced with the fact that his peasant fellows do not believe him but despite of this he stays on the right side. По Втората светска, социјалистичката револуцијавојна и ослободувањето на земјата, настапува време на обнова. Тоа е и време кога се инсистира на колективизација на селските имоти. И во Западна Македонија се настојува да се спроведат новите идеи за развој на земјоделското стопанство и на сточарството. Претседател на селската задруга е Стамат, поранешен борец, кој со сиот свој жар и револуционерен елан работи и верува дека колективизацијата е единствен излез за сиромашниот селанец. На својот пат за подобра иднина тој се судира со отпорот на поимотните селани кои тешко се разделуваат од имотот. Наспроти тоа, Стамат се соочува и со решението на Околискиот комитет, планината што им обезбедува егзистенција и која што селаните ја сметаат за своја, да му се додели на Дрвниот комбинат. Настојувањето на Стамат решението да се промени е без успех. Тој чувствува дека неговиот револуционерен идеал е брутално изневерен поради нечии бирократски решенија. Во овие околности Стамат се соочува со вистината дека селаните не му веруваат, но и покрај тоа застанува на вистинската страна.