Method for obtaining 1,2-bis(fluorene) acetylene derivatives

Przedmiotem wynalazku jest sposób otrzymywania 1,2-bis(fluorenowych) pochodnych acetylenu, w postaci 1,2-bis(fluoren-2-ylo)acetylenu oraz 1,2-bis(9,9-dialkilofluoren-2-ylo)acetylenów, gdzie alkil to grupa alkilowa od C1 do C20, prostołańcuchowa lub rozgałęziona, charakteryzujący się tym, że w reaktorze pojedynczym lub w kaskadzie szeregowo połączonych reaktorów, generuje się in situ katalizator [PdCl2(trzeciorzędowa fosfina)2], poprzez ogrzewanie w czasie co najmniej 5 minut, w temperaturze od 40°C do temperatury wrzenia mieszaniny zawierającej PdCl2 i trzeciorzędową fosfinę, w proporcjach molowych odpowiednio od 0,02 do 0,05 mol trzeciorzędowej fosfiny na 0,01 mol PdCl2, w rozpuszczalniku w postaci ketonu alifatycznego lub cyklicznego typu alkilC(O)alkil, którego cząsteczki zawierają do sześciu atomów węgla, w proporcjach od 0,2 do 2 dm3 ketonu na 0,01 mol PdCl2. Następnie do wygenerowanego in situ katalizatora, w atmosferze gazu obojętnego, dodaje się do każdego z reaktorów kolejno 2-jodofluoren lub 2-jodo-9,9-dialkilofluoren, CuI oraz drugo- lub trzeciorzędową aminę o temperaturze wrzenia poniżej 200°C, w proporcjach molowych odpowiednio od 100 : 0,1 : 200 do 100 : 100 : 1000, w rozpuszczalniku w postaci ketonu alifatycznego lub cyklicznego typu alkilC(O)alkil, którego cząsteczki zawierają do sześciu atomów węgla, w proporcjach od 0,1 do 1 dm3 ketonu na 1 mol 2-jodofluorenu lub 2-jodo-9,9-dialkilofluorenu, po czym przez tak przygotowaną mieszaninę reakcyjną przepuszcza się gazowy acetylen. Natężenie przepływu acetylenu przez mieszaninę reakcyjną w reaktorze/reaktorach mieści się w przedziale od 1 do 10 mol/h, czas przepuszczania acetylenu wynosi co najmniej 3 h, natomiast temperatura reakcji jest utrzymywana w przedziale od 0 do 60°C. Po zakończeniu przepuszczania acetylenu przez mieszaninę reakcyjną, odparowuje się z niej lotne frakcje, natomiast stałą pozostałość poddaje się chromatografii kolumnowej, stosując korzystnie technikę ekstrakcji z fazy stałej. Czysty produkt eluuje się za pomocą ciekłego, nasyconego węglowodoru lub mieszaniny ciekłych węglowodorów nasyconych. Produkt finalny, którym jest 1,2-bis(fluoren-2-ylo)acetylen otrzymuje się w postaci białego ciała stałego z wydajnością do 56%, natomiast 1,2-bis(9,9-dialkilofluoren-2-ylo)acetyleny otrzymuje się w postaci ciał stałych lub olejów, bezbarwnych lub żółtych, o różnej głębokości tej barwy, z wydajnością od 38% do 45%.