Airline tire

Przedmiotem wynalazku jest opona lotnicza, przeznaczona do stosowania w kołach samolotów. Na bocznej powierzchni opony (1) znajdują się obwodowo rozmieszczone nakładki kierujące w postaci wzgórków (2), które mają kształt rożków. Kształt ten wynika z faktu, że wzgórki (2) posiadają jedno zbocze (3) łagodnie zniżające się wzdłuż obwodu do powierzchni bocznej opony (1), a przekrój wzgórków (2) ma kształt odcinka koła, przy czym podstawą tego odcinka koła jest łuk powierzchni bocznej opony (1). Drugie zbocze wzgórka (2) stanowi stroma ściana (4), która znajduje się w miejscu, gdzie wzgórki (2) mają największą wysokość. Takie ukształtowanie wzgórków (2) powoduje, że w trakcie schodzenia do lądowania, gdy podwozie zostaje wypuszczone, pęd powietrza prowadzi do nadania obrotów kołom samolotu. Wzgórki (2) działają jak łopatki turbiny wiatrowej Saveniusa i koło obraca się pod wpływem ruchu powietrza w zadanym kierunku. Kierunek ten wynika z faktu, że pęd powietrza napiera na strome ściany (4), które w trakcie lądowania są u dołu opony i są zwrócone ścianą (4) w stronę lądowania. Powietrze spływa wzdłuż łagodnych zboczy (3) wzgórków (2), będących u góry opony w trakcie lądowania.