اثر اندازه ذرات ذرت بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های گوارشی و ریخت شناسی روده کوچک در جوجه‌ خروس های گوشتی سویه راس 308

این آزمایش به ‌منظور بررسی آثار اندازه ذرات ذرت در جیره بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های گوارشی و صفات ریخت­شناسی روده کوچک در جوجه‌­ خروس­های گوشتی سویه راس 308 انجام شد. در این آزمایش از 576 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه به مدت 42 روز استفاده شد. جوجه­ها به‌طور تصادفی به شش گروه آزمایشی، هرکدام با شش تکرار و 16 پرنده در هر تکرار اختصاص یافتند. پرندگان در دوره آغازین (11-1 روزگی) با جیره آردی یکسان تغذیه شدند. جیره‌های آزمایشی در طول دوره سنی 12 تا 42 روزگی شامل شش جیره با میانگین اندازه ذرات متفاوت بودند که هر جیره با مخلوط کردن نسبت‌های مختلف (وزنی/وزنی) شامل 100:0، 80:20، 60:40، 40:60، 20:80 و 0:100 درصد از ذرت خرد شده با آسیاب چکشی دارای الک‌های با قطر سوراخ‌ سه یا شش میلی‌متری تهیه‌ شده بودند. نتایج مقایسات متعامد نشان داد که در دوره سنی 12 تا 24 روزگی، افزایش متوسط اندازه ذرات جیره از 775 تا 1150 میکرومتر موجب کاهش افزایش وزن بدن و افزایش مقادیر ضریب تبدیل خوراک به‌صورت خطی شد (به ترتیب در 03/0 P= و 05/0P=). وزن نسبی سنگدان (درصد) به‌صورت خطی با افزایش اندازه ذرات خوراک افزایش یافت. به‌طور کلی، افزایش اندازه ذرات (775 تا 1150 میکرومتر) در یک جیره آردی بر پایه ذرت در دوره سنی 12 تا 42 روزگی اثر معنی­داری بر صفات عملکردی و ریخت­شناسی روده کوچک نداشت، ولی دارای اثر منفی با روند خطی کاهندگی بر مقادیر عملکرد و افزایش وزن نسبی سنگدان بود.