مقایسه اثربخشی آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی بر افزایش سرزندگی تحصیلی و وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی بر افزایش سرزندگی و وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با اجرای پیش‌آزمون - پس‌آزمون و با گروه آزمایش و کنترل بود. ج امعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش‌آموزان مدارس غیرانتفاعی پسرانه شاخه نظری پایه دوم (یازدهم) دوره متوسطه دوم نواحی یک و دو رشت در سال تحصیلی 98-97 بود که از بین آنها تعداد 60 نفر به روش خوش‌های چند مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه (2 گروه آزمایش و 1 گروه کنترل) تقسیم شدند. ابتدا، همه آزمودنی‌‌های سه گروه، پرسش‌نامه‌‌های سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری (1391) و مک ایلروی و بانتینگ (2002) را در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند؛ سپس یکی از گروه‌‌های آزمایش طی 12 جلسه‌ی 90 دقیق‌های تحت مداخله آموزشی راهبرد یادگیری کمک‌خواهی و گروه آزمایش دیگر نیز طی 15 جلسه‌ی 90 دقیق‌های تحت مداخله آموزشی راهبرد یادگیری خودگردان قرار گرفتند؛ در حالی که در طول این مدت، گروه کنترل هیچ گونه مداخله آموزشی دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون آمار استنباطی تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی سبب افزایش سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار می‌شود ؛ همچنین، آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی سبب افزایش وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار می‌شود ؛ به‌علاوه، نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش از نظر اثربخشی بر سرزندگی تحصیلی و وجدان تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که برای کاهش و یا از بین بردن اهمال‌کاری دانش‌آموزان، استفاده از آموزش راهبرد‌های یادگیری خودگردان و کمک‌خواهی مفید و مؤثر است.