Prawna ochrona dziedzictwa naturalnego w Polsce – wyzwania i perspektywy

Przedmiotem artykułu jest stan prawny i stan ochrony obiektów dziedzictwa naturalnego wpisanych na Listę światowego dziedzictwa UNESCO w Polsce. W skład dóbr naturalnych wpisanych na Listę wchodzą dobra przyrodnicze i krajobrazy kulturowe jako obiekty towarzyszące zabytkom. Prawna ochrona zasobów przyrodniczych i krajobrazowych jest uregulowana głównie w ustawie o ochronie przyrody, ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jednakże brak jest jednoznacznego wyodrębnienia ochrony dóbr przyrodniczych będących przedmiotem ochrony Konwencji UNESCO w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego w polskim systemie prawnym, co powoduje wiele problemów natury prawnej, związanych z ochroną tych dóbr, zarządzaniem nimi i ich monitoringiem. Konsekwencją takiego stanu może być degradacja dóbr przyrodniczych, w szczególności unikatowych siedlisk przyrodniczych, których prawnokarna ochrona jest niezadowalająca. W Polsce są tylko dwa obiekty dziedzictwa naturalnego – Puszcza Białowieska i pradawne lasy bukowe w Bieszczadzkim Parku Narodowym. Należy zatem dążyć do poszerzenia Listy światowego dziedzictwa, jednakże wcześniej należy rozważyć wzmocnienie ochrony prawnej takich obiektów w ustawie o ochronie przyrody poprzez wyodrębnienie tej formy lub ustanowienie odrębnych aktów prawnych, regulujących użytkowanie i ochronę takich obiektów. Tylko ochrona prawna na poziomie krajowym będzie najskuteczniejsza. The article analyzes the legal status and protection of natural heritage sites inscribed on the UNESCO World Heritage List in Poland. The natural properties on the List include natural elements and cultural landscapes as objects accompanying the monuments. Legal protection of natural and landscape resources is regulated mainly in the provisions on nature protection, the protection of monuments and spatial planning and development acts. However, there is no clear distinction between the protection of natural assets under the UNESCO Convention and provisions concerning the protection of the world cultural and natural heritage in the Polish legal system, which causes many legal problems related to their protection, management and monitoring. A consequence of this situation may be the degradation of these elements, in particular unique natural habitats, where protection under criminal law is unsatisfactory. There are only two natural heritage sites in Poland – the Białowieża Primeval Fore