Fenomen długowieczności i starzenia się z perspektywy auto/biograficznej

Fenomen długowieczności jest zagadnieniem, które stanowi tajemnicę, fascynuje i budzi niepokój. Jak podają statystyki GUS, żyjemy coraz dłużej. Jednakże na tle innych badań z obszaru starzenia się i starości badania nad stulatkami i dziewięćdziesięciolatkami są ciągle rzadkością. Ogólne, stereotypowe wyobrażenie na temat starości, a jeszcze bardziej długowieczności nie jest łączone z uczeniem się. Długowieczność postrzegana jest bardziej jako okres bierności. Zgadzam się, że jest on wyzwaniem, ale jest też okresem, do którego przygotowujemy się całe życie. Artykuł porusza zagadnienie długowieczności, która zależy zarówno od genów, jak i stylu życia. Celem artykułu jest uchwycenie indywidualnych doświadczeń procesu starzenia oraz osiągania długowieczności w kontekście biograficznego uczenia się. Przedmiotem poszukiwań badawczych jest historia życia stuletniej kobiety mieszkającej w małej społeczności lokalnej z perspektywy auto/biograficznej. Artykuł składa się z dwóch części: pierwsza jest teoretyczno-metodologiczna, a druga to empiryczna, która prezentuje analizę historii życia stuletniej kobiety.