مقایسه تعادل و کارایی سیستم بینایی و سیستم دهلیزی در کنترل پاسچر بین شناگران و فوتبالیست‌ها و غیرورزشکاران

مقدمه و اهداف تعادل، توانایی حفظ مرکز ثقل در محدوده سطح اتکا تعریف می­شود. با توجه به اهمیت تعادل در فعالیت­ های ورزشی و پیشگیری از آسیب، جای پرسش است که آیا عواملی نظیر شرکت مستمر در فعالیت­ های ورزشی و ماهیت آن رشته ورزشی می­ تواند باعث ایجاد تفاوت در کارایی سیستم­ های حسی درگیر در کنترل پاسچر شود یا خیر. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تعادل ایستا، پویا و سهم سیستم­ های حسی درگیر در کنترل پاسچر فوتبالیست­ ها، شناگران و غیرورزشکاران است. مواد و روش ­ها به این منظور سه گروه همگن متشکل از30 شناگر، 30 فوتبالیست و 30 غیرورزشکار طبق پروتکل اصلاح ­شده CTSIB با محاسبه مرکز فشار اعمال ­شده بر کف پا بر روی سیستم تعادل­ سنج بایودکس مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور انجام تجزیه­ و­ تحلیل داده­ های آماری و نیز مقایسه بین گروهی از روش آنالیز واریانس یک­طرفه با SPSS ورژن 24 و سطح معناداری 05/0≤P استفاده گردید. یافته­ ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد تعادل پویای فوتبالیست­ها و شناگران بهتر از غیرورزشکاران می­باشد. بین تعادل ایستای سه گروه اختلاف معناداری وجود نداشت (P≥0/05). کارایی سیستم حسی بینایی در فوتبالیست ­ها و شناگران بهتر از غیرورزشکاران بود و کارایی سیستم دهلیزی شناگران از فوتبالیست­ها و غیرورزشکاران بهتر بود (P≤0/05). نتیجه­ گیری شرکت مستمر در رشته ورزشی شنا باعث افزایش کارایی سیستم بینایی و دهلیزی و شرکت مستمر در رشته ورزشی فوتبال باعث افزایش کارایی سیستم بینایی و حسی-پیکری شده است. توصیه می­شود شناگران در تمرینات تعادلی خود علاوه بر کارایی سیستم دهلیزی به کارایی سیستم حسی-پیکری و فوتبالیست ­ها نیز در تمرینات تعادلی خود افزایش کارایی سیستم دهلیزی را به علاوه کارایی سیستم حسی-پیکری در نظر داشته باشند.