Anlatı Sinemasında Gerçekçi ve Biçimci Öğelerin Kullanımı: Alfonso Cuaron ve Roma Filmi

Sinema tarihi boyunca biçimci ve gerçekçi gelenekler sinemanın neyi anlattığını tanımlamak üzere çeşitli varsayımlar geliştirmiştir. Kameranın gerçeği anlatamayacağını savunan biçimciler, görüntünün manipülasyonu ile sanatsal etki yaratmayı amaçlamıştır. Bazin’in önderliğini yaptığı gerçekçiler ise kameranın gerçeği kaydetmenin eşsiz bir aracı olduğunu savunmuşlardır. Sinema kuramcıları gerçekçi ve biçimci gelenekler arasındaki tercihin nedenlerine yönelik eserler ortaya koymuşlardır. Anlatı sineması ve Hollywood özelinde düşünüldüğünde ise özellikle küreselleşen sinema sistemi içerisinde filmlerde gerçekçi ve biçimci öğelerin birlikte kullanılabildiğini söylemek mümkündür. Alfonso Cuaron Orozco, 1990’lı yılların sonunda dünya çapında yükselişe geçen Meksika sinemasında ve Hollywood’da ticari ve sanatsal alanda başarı kazanmış filmlere imza atmıştır. Bu çalışmada, çağdaş anlatı sinemasında biçimci ve gerçekçi yaklaşımların birlikte kullanılabileceği varsayımından hareketle, Cuaron’un Roma (2018) filmi mizansen öğeleri bağlamında yorumlayıcı ve betimleyici yöntemle çözümlenmiştir. Biçimci ve gerçekçi yaklaşımların Cuaron’un biçemine teknik ve estetik düzeydeki etkilerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma sonucunda, Roma (2018) filmi ışığında yapılan değerlendirmede; yönetmenin gerçekçi ve biçimci öğeleri birlikte kullanarak özgün bir biçem oluşturduğu sonucuna varılmıştır.