اثر محلول پاشی اسید هیومیک بر برخی ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نعناع سبز (.Mentha spicata L) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی اثرات تعدیل‌کنندگی اسید هیومیک بر تنش خشکی در گیاه نعناع سبز، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح (30، 70 و 100 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان فاکتور اول و محلول‌پاشی اسید هیومیک در چهار سطح (صفر، 100، 500 و 1000 میلی‌گرم در لیتر) به عنوان فاکتور دوم بودند. نعناع سبز قادر نبود بیش از 2 هفته تنش 30 درصد ظرفیت زراعی را تحمل کند و به طور کامل گیاهان این سطح نابود شدند. صفات رویشی گیاه از قبیل ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، طول برگ، عرض برگ و وزن تر و خشک برگ و ساقه در تنش ملایم خشکی (70 درصد ظرفیت زراعی) کاهش معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند. محلول‌پاشی اسید هیومیک به ویژه غلظت 1000 میلی‌گرم در لیتر تحت تنش خشکی سبب بهبود این صفات نسبت به گیاهان شاهد گردید. بیشترین مقادیر رنگیزه‌های فتوسنتزی در تنش خشکی 70 درصد ظرفیت زراعی و محلول‌پاشی 1000 میلی‌گرم در لیتر اسید هیومیک و کمترین آنها در تیمار عدم تنش خشکی و کاربرد 500 میلی‌گرم در لیتر اسید هیومیک مشاهده شد. بالاترین میزان فنل کل (0.62 میلی‌گرم/گرم وزن تر) و فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره برگ (60.16 درصد) در گیاهان حاصل از محلول‌پاشی 1000 میلی‌گرم در لیتر‌ اسید هیومیک تحت تنش ملایم خشکی مشاهده شد. بیشترین محتوی رطوبت نسبی در شرایط عدم تنش و محلول‌پاشی 1000 میلی-گرم در لیتر اسید هیومیک حاصل شد. بنابراین می‌توان'گفت که نعناع سبز گیاهی بسیار حساس به تنش خشکی است و با توجه به کاهش ‌شاخص‌های رشد و فرایندهای فیزیولوژیکی ناشی از تنش خشکی کاربرد اسید هیومیک به‌ویژه در غلظت بالا بصورت محلول‌پاشی می‌تواند به عنوان کود آلی همراستا با کشاورزی پایدار در تنظیم پتانسیل اسمزی نعناع سبز تحت شرایط تنش خشکی ملایم تا حدودی موثر باشد.