15 Temmuz Darbe Girişimi Ekseninde Türk Sinemasında Oksidentalist Söylem: Kurtlar Vadisi Vatan Örneği

Oryantalist ve islamofobik düşünce, konvansiyonel ya da Batı kaynaklı sinemada ben ve öteki kavramlarının inşa edilmesinde ve zihinlerde ötekiye dair olumsuz bir algının üretilmesinde önemli bir düşünsel ardalan olarak sürekli rol oynar. Klasik oryantalizmden yeni oryantalizme ya da bu bağlamda değerlendirilmesi gereken islamofobik düşünce temelinde Batı; Müslüman, Türk ve Doğu coğrafyasını öteki olarak sunabilmek ve bu eksende çeşitli politik ve dini eylemlerini edimselleştirebilmek adına filmik öğeler olan karakterler, iletişim mekânları ve distopik zamanlar tasarlar. Bu filmik öğeler içinde Batı kendini “ben”, Doğu’ya dair olan unsurları ise “öteki” olarak konumlandırır. Batı kaynaklı sinemaya, self oryantalist ya da yerli islamofobik temelli filmik öğelere ve inşalara karşı oksidentalist imgelem, söylem ve düşünce ise oldukça önem arz eder. En öz bir şekilde Doğu bakış açısıyla Batılı ve Batı hakkında bir algı oluşturmak (öteki) ve bu eksende bu algıyı yönetmek olarak tanımlanabilecek olan oksidentalist bakış açısı, Batı temelli bir algı ve rıza yönetimine karşı Doğu’nun başvurduğu önemli bir eyleyen olarak işlev görebilmektedir. Bu kavramlardan hareketle darbelerin ve darbe girişimlerinin medyadaki temsili bağlamında değerlendirilecek olan bu çalışmada oryantalist ve islamofobik düşünceye karşı oksidentalist bakış açısının sinemasal imajlar üzerinden nasıl sunulduğu irdelenmektedir. 15 Temmuz darbe girişimi üzerine sinemasal zamanını, uzamını, karakter tasarımını ve söylemini inşa eden Kurtlar Vadisi Vatan filmi, oksidentalist bakış açısının üretildiği bir pratik olarak değerlendirilerek ele alınmakta ve söylem analizi temelinde çözümlenmektedir. Orientalist and islamophobic thought plays an important role in the construction of me and other concepts in conventional or Western cinema and in the production of a negative perception of the other in the minds. Western geography in order to present Muslim, Turkish and Eastern geography as the other, and to perform various political and religious activities on this axis, it produces characters, communication spaces and distopic times in the context of classical orientalism and new orientalism, or islamophobic thinking. In these film elements, the west positions itself as “I” and the east as “the other”. The Occidental imagination, discourse and thought are very important to the East against Western cinema, self orientalist or indigenous islamophobic based film elements and constructions. In the shortest way