بررسی واژۀ ظهور در قرآن و روایات و ارتباط آن با سلامت فردی و اجتماعی

سابقه و هدف: در دهه‌های اخیر و پس از تحقق انقلاب اسلامی در ایران، مباحث گوناگونی دربارۀ انقلاب جهانی حضرت مهدی (عج) در محافل علمی و میان اندیشمندان آغاز شده و پژوهش‌های فراوانی نیز در این زمینه صورت گرفته و حتی مراکز تحقیقاتی ایجاد و نشریاتی در این حوزه منتشر شده است و به موضوعاتی چون بررسی عوامل غیبت امام (ع)، زمینه‌سازی ظهور، علائم ظهور، چرایی یأس از ظهور و نقش مردم در تعجیل ظهور پرداخته شده است. در این پژوهش به بررسی واژۀ ظهور و روایات مرتبط با آن و سپس به تأثیری که ظهور در تأمین سلامت فردی و اجتماعی دارد پرداخته شده است. روش کار: این پژوهش از نوع کتابخانه‌ای است و با روش توصیفی - تحلیلی و بهره‌گیری از فرهنگ‌های لغات و واژه‌نامه‌ها، بررسی آیات قرآنی و روایات و همچنین جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی مقالات مانند مگیران و نورمگز در صدد این برآمده است که بتواند معانی مختلف واژۀ ظهور، مشتقات و کاربردهای استعمالی آن را احصاء و معانی آن را در کلام الله بررسی کند. مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: ظهور و مشتقات آن در معانی متعددی مانند آشکارشدن و غلبه‌یافتن به کار رفته و در قرآن از این واژه برای پیروزی اسلام و غلبۀ آن بر سایر ادیان استفاده شده است. اولین بار پیامبر (ص) این واژه را دربارۀ موضوع مهدویت مطرح کرده است. علاوه‌براین، از آیات و روایات نیز استفاده می‌شود که یکی از اهداف ظهور، تجدید حیات دینی و احیای دوبارۀ سنت‌های فراموش‌شده است. به تعبیر دیگر، این تجدید و احیاء برای رسیدن فرد و جامعه به صلاح و دورشدن آنان از فساد و تباهی است که زمینه‌ساز تأمین سلامت فردی و اجتماعی خواهد بود. نتیجه‌گیری: هدف از ظهور حضرت مهدی (عج) از بین بردن ریشه‌های ظلم و فساد و تحقق عدالت در سطح جهانی است که با تحقق آن زمینۀ رشد و تعالی انسان‌ها فراهم می‌شود و سلامت فردی و اجتماعی آنان تحقق می‌یابد.