مقایسه پاسخ به انتخاب، میزان ضریب درون‌زادآوری و واریانس ژنتیکی در روشهای انتخاب ژنومی و رایج
به منظور بررسی اثر انتخاب ژنومی و رایج بر پاسخ به انتخاب، ضریب درون‌زادآوری و واریانس ژنتیکی در بلندمدت، تعداد 100 حیوان غیرخویشاوند شبیه‌سازی شد و به مدت 50 نسل جهت ایجاد عدم تعادل پیوستگی بین نشانگرها آمیزش تصادفی داشتند. برای هرحیوان ژنومی با طول 10مورگان و تعداد 10 کروموزوم باطول یکسان 1 مورگان...
Gespeichert in:
| Veröffentlicht in: | Taḥqīqāt-i tawlīdāt-i dāmī 2017-06, Vol.6 (1), p.63-71 |
|---|---|
| Hauptverfasser: | , , |
| Format: | Artikel |
| Sprache: | per |
| Schlagworte: | |
| Online-Zugang: | Volltext |
| Tags: |
Tag hinzufügen
Keine Tags, Fügen Sie den ersten Tag hinzu!
|
| Zusammenfassung: | به منظور بررسی اثر انتخاب ژنومی و رایج بر پاسخ به انتخاب، ضریب درون‌زادآوری و واریانس ژنتیکی در بلندمدت، تعداد 100 حیوان غیرخویشاوند شبیه‌سازی شد و به مدت 50 نسل جهت ایجاد عدم تعادل پیوستگی بین نشانگرها آمیزش تصادفی داشتند. برای هرحیوان ژنومی با طول 10مورگان و تعداد 10 کروموزوم باطول یکسان 1 مورگان، شبیه‌سازی شد. تعداد 1000 نشانگر SNP درفواصل مساوی برروی هرکروموزوم قرار گرفتند. برای هر حیوان دوصفت با توارثپذیری 5/0 و 1/0 درنظرگرفته شد و برای هر صفت تعداد 200 جایگاه ژنی مؤثر، بصورت تصادفی روی ژنوم پخش شدند. ازروش BLUP برای پیش‌بینی ارزش‌های اصلاحی رایج و اثر نشانگرها در جمعیت مرجع استفاده و ارزش‌های اصلاحی ژنومی افراد از مجموع اثرات نشانگرها باتوجه به ژنوتیپ آنها محاسبه شد. بعد از نسل 51 حیوانات به مدت 15 نسل با یکی از روشهای رایج و ژنومی انتخاب شده و نسل بعد را ایجاد می کردند. نتایج نشان دادکه برای هر دو صفت پاسخ به انتخاب تجمعی برای روش انتخاب ژنومی (35/7 و 45/2) بیشتر از انتخاب رایج (58/6 و 99/1)، ولی واریانس ژنتیکی (42/0 و 71/0 در مقابل 56/0 و 77/0) کمتر بود. میزان پاسخ به انتخاب و کاهش واریانس ژنتیکی برای صفت با توارث پذیری بالا بیشتر بود. انتخاب رایج نسبت به انتخاب ژنومی باعث افزایش تقریبا دو برابری میزان ضریب درون‌زادآوری (13/0 در مقابل 07/0) بعد از 15 نسل انتخاب شد و با افزایش تعداد نسل‌ها تفاوت نرخ مزبور دو روش افزایش یافت. |
|---|---|
| ISSN: | 2252-0872 2538-6107 |
| DOI: | 10.22124/ar.2017.2226 |